Koos de Jong, initiator van en spreker tijdens de popmuziekavonden, wil de hedendaagse popmuziek ontmaskeren. “Toen we begonnen met het analyseren van de Top 40, de lijst van meest populaire liedjes, leek het allemaal redelijk braaf en netjes te zijn. Heel anders dan vijf jaar geleden.”

In 2011 startte Stichting Jijdaar een eerste serie popmuzieklezingen. Die veroorzaakten veel ophef en discussie, vooral door de bewust gekozen manier van confronteren. De Jong: “De videoclips en teksten waren vulgair, seksueel getint en ranzig. We hadden geen enkele moeite om aan te tonen dat muziek van Lady Gaga goddeloos is. Begrijpelijk dat de reacties heftig waren. Nu is dat wel anders.”

De Jong doelt op de leegheid van de hedendaagse liedjes. “Het lijkt nergens over te gaan, dus worden ze gemakkelijker geaccepteerd, ook door refojongeren. Het genre is nu van “hi ha hondedrol, wat hebben we een lol”. Wat zou daar mis mee zijn?”

Even stopt De Jong, zoekt naar een lijst van kernwoorden die de groep vrijwilligers van Jijdaar uit de onderzochte songteksten heeft gehaald. “Uit een dwarsdoorsnee van de Top 40 komt dit beeld naar voren: geluk in je leven, seks voor het huwelijk, leef voor jezelf, niet alleen zijn, grootheidswaanzin, overspel, neem een pilletje, dans met de duivel, niet te verzadigen, blijven feesten tot je erbij neervalt…”

Volgens De Jong gaat muziek over je hart. “Als ik een broodje bij een onchristelijke bakker koop, heeft mijn geest daar geen last van. Maar popmuziek gaat écht naar binnen. De sfeer, de boodschap die al dan niet uitgesproken wordt; je raakt eraan gewend. Als je dag in dag uit hoort dat je voor jezelf moet leven, geloof je dan op zondag nog de boodschap dat je aan jezelf moet sterven?”

Juist hierom heeft Jijdaar gekozen voor de titel ”What on earth…” “We willen jongeren na laten denken: wat vertellen die muzikanten je hier? Wat stoppen ze bij je naar binnen?”

Dat veel reformatorische jongeren naar popmuziek luisteren, is voor De Jong geen vraag. Hij zegt die stelling ook te gaan bewijzen tijdens de poplezingen. “We hebben van jongeren uit een hersteld hervormde gemeente en een gereformeerde gemeente in het midden van het land een aantal maanden de Facebookpagina’s gevolgd. Daarbij letten we vooral op de events waar ze naartoe gingen. Het bewijs dat ze er geweest zijn, leveren ze zelf aan. Van video’s van deze shows hebben we een compilatie gemaakt. Als je die ziet, schrik je.”

Daarom hoopt Jijdaar zoveel mogelijk jongeren tijdens de lezing te ontmoeten. Niet om zich te vergapen aan de clips, benadrukt De Jong. “Laat ik helder zijn: als je wilt komen voor de kick en voor de clips, blijf dan maar thuis. We willen geen sensatie, we willen het hart van jongeren bereiken. De strijd om hun ziel is volop gaande, misschien niet zo zichtbaar als vijf jaar geleden, maar minstens zo heftig.”

Bart Bolier gaf ook lezingen over dit thema, maar komt daar vanwege tijdgebrek niet meer aan toe. Op dit moment is hij bezig met het schrijven van een boek over muziek. Hij waardeert het initiatief van Jijdaar, maar geeft wel aan dat veel valt of staat met de uitvoering ervan. “Jongeren waarschuwen en confronteren met het gevaar van popmuziek is hard nodig. Maar de mate waarin je confronteert, daar kun je van mening over verschillen. Confrontatie mag geen doel op zich worden.”

Zonden tonen is tot zonde verleiden, daar veranderen goede intenties niets aan, stelt Bolier. “Het tonen van een videoclip waarin alle 10 geboden worden overtreden gaat te ver. Mijn ervaring is dat een goede presentatie met fotobestanden net zo veel overtuigingskracht heeft bij jongeren.”

De drijfveer achter de poplezingen onderschrijft Bolier wel. “Refojongeren luisteren massaal naar popmuziek. De trend dat onze jongeren naar liedjes luisteren onschuldig lijken maar het echt niet zijn, herken ik.

Maar ja, we kunnen wel zeggen wat niet kan, maar ik blijf altijd met een gevoel van verlegenheid zitten als jongeren vragen: “Wat mag dan wél?” Zeggen wat níet kan is niet zo moeilijk. Aangeven wat op Bijbelse gronden wél kan; daar ligt de uitdaging. Er zou daarom meer goede geestelijke muziek gemaakt moeten worden, zeker voor onze jongeren.

De poplezingen worden, in tegenstelling tot reguliere Jijdaar-avonden, niet uitgezonden. Ze zijn dus ook niet terug te kijken op de site van Stichting Jijdaar. Dit in verband met muziekrechten van vertoonde videoclips.