Wentholt was lerares Frans en leerde Mondriaan kennen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ze volgden samen dansles in Amsterdam.

De brieven laten een kant van Mondriaan zien waar we weinig van weten, stelt het instituut. „Uit de brieven blijkt dat de relatie tussen Mondriaan en Wentholt verder ging dan een ‘gewone’ vriendschap. Meer dan andere brieven bieden ze ons een blik in het diepere gevoelsleven van de kunstenaar.”

Zo schrijft Mondriaan „onomwonden hoe hij de ideale liefde tussen man en vrouw zag - een ideaal dat Willy en hij uiteindelijk niet bij elkaar zouden vinden”. De kunstenaar is nooit getrouwd geweest en over de vrouwen in zijn leven is weinig bekend. Ook geven de brieven een beeld van Mondriaans leven in Parijs, bezoeken van vrienden en kennissen en zijn vorderingen op het gebied van de nieuwste dansrages.

De brieven zijn afkomstig van Cis Heijdenrijk-Osendarp, die met haar echtgenoot aan de basis stond van het Mondriaanhuis in Amersfoort. De brieven zijn onderdeel van een groter archief dat gekocht is door het instituut. Het bevat ook documenten over personen uit het artistieke milieu van de kunstenaar en portretfoto’s van Mondriaan en Wentholt.

De Haagse instelling, eerder bekend als het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie (RKD), verwierf in 2012 het persoonlijk archief van Mondriaan.