De boef stroopt demonstratief z’n mouw op. Twee schaafwonden. „Ze hebben me flink te pakken gehad”, jammert hij. Zojuist heeft de Rotterdamse politie in hal 1 van ”Ahoy” een demo ”arrestatie” gegeven. Met een knipoog: „Ik ken die jongens; ben zelf vrijwilliger bij de politie.”

Intussen gaat de show door. Jan Blaauw, 86 en oud-hoofdcommissaris, vertelt dat zijn 16e boek eraan komt. Over de Tweede Wereldoorlog in Rotterdam. „Waarom hij ooit bij de politie ging? Simpel. „M’n vader was veldwachter.”

Vakantiepark ”De Heigraaf” probeert voorbijgangers over de drempel van een superdeluxe chalet te trekken. „Dit past in het segment van de instappers”, zegt Peter Naaktgeboren, verkoper en voorganger. Welke prijs erbij hoort? Zonder te knipperen: „Het showmodel kost 62.000. Maar we gaan tot 150.000.”

Lekker hangen

Een man uit St.-Annaland verlekkert zich aan een Mazda CX-3. Zelf heeft-ie „een oud Toyotaatje”. Hij wijst naar de glanzende bolide: „Dit rijdt! Als je er tenminste benzine in gooit.”

Een jongeman deelt biologische maïswafels uit. ”Leev” staat er op de verpakking. „Dat blijft lekker hangen in de hoofden van mensen.” De heerlijke hap doet niet onder voor de stroopwafels, een eind verderop. „Het recept krijgt u niet”, reageert de bakker. „Dat is het geheim van de echte Goudse.”

ZOA-medewerkster Jetske toont begrip: niet iedereen kan donateur worden. „Maar bidden kan wel iedereen. En ’t zou fijn zijn als u een uurtje over heeft om te collecteren.”

Na vijftien jaar is hij weer op Wegwijs: Cees van Pelt, directeur van Amicitia. „M’n zoon zei: Pa, je moet naar de beurs, want daar lopen je klanten.” Z’n ogen twinkelen. „De eerste Wegwijs, daar stond ik ook. Na afloop moesten alle standhouders 500 gulden bijpassen om het verlies te dekken. Daarna werd de beurs een bestseller, maar ik heb nooit een winstuitkering gehad…”

Vlotte walsjes

STH Records ruimt op. Tien cd’s voor 40 euro. Daar moet concullega Wim Magré even over nadenken. Bij hem kosten de schijfjes 4 voor 20 euro. „Maar 12 voor 40 euro”, verzint hij ter plekke. „Er valt te onderhandelen.”

Zoals altijd: veel muziek op Wegwijs. Harm Hoeve demonstreert op de video het Hauptwerkorgel. Een meisje speelt live ”Für Elise” op de piano. Roeland de Reuver dirigeert ”Deo Juvante” –in stemmig zwart met fleurig blauw– op het muziekpodium. De gewijde koorzang wordt afgewisseld door vlotte walsjes van instrumentaal ensemble ”Take Five”, dat vandaag ”Take Four” is, omdat de panfluitist ontbreekt. „Die moest werken.”

Vijf meiden luisteren geïnteresseerd in de stand van ”de vereniging met de lange naam” naar een uiteenzetting over de zondagsrust. Bij refomodehuis Marlene Vlot lopen de zaken goed. Moeders met dochters ‘bladeren’ keurend door de rijen met rokken. „Deze mam, déze wil ik.”

Druk is het ook in het speeldorp. Dansende, springende, rennende, fietsende en knutselende kinderen. Alles en iedereen beweegt. Daar hebben de kippen, duiven en konijnen verderop geen behoefte aan. Ze laten zich graag bewonderen, maar er zijn grenzen. Aaien: oké, oppakken: nee. „Zodra een dier gestresst raakt, gaat-ie naar achter, in z’n kooi”, stelt de oppasser gerust.

Bij snoephuis ’t Soetendal vliegen de suikerspinnen over de toonbank. Musicus Minne Veldman verkoopt andere ‘zoetwaren’: cd’s en bladmuziek. Het refopubliek is zijn doelgroep. Filosofisch: „Ik zoek de orgelliefhebber, ook degene die nog niet weet dat-ie orgelliefhebber wordt.”

Monsters

Het vliegtuigje van de MAF –rood, wit, blauw– heeft veel bekijks. Vier kids wurmen zich erin, waarop ma een plaatje schiet. Leuk voor later. Bij Logos Instituut, dat vasthoudt aan het Bijbelse scheppingsverhaal, is het griezelen: monsters van voor de zondvloed bemannen de stand. „Leefden ze nog maar”, verzucht de voorlichter. „Ze zouden een ijzersterk bewijs tegen de evolutietheorie zijn.” Een kleuter legt liefkozend haar hoofd tegen een van de dinosaurussen.

Stéphanos doet goede zaken met snoep. Twee zakken van 5,50 euro is één kijk- en luisterbijbel van Laura Zwoferink in het Malawiaans. „Dat vinden mensen mooi”, zegt pr-man Harry Droppert. „Ze kopen iets én ze geven iets.”

Jolanda –in rode Wegwijstrui– past op de kids. „Leuk, maar vermoeiend. Soms moet ik kinderen tot de orde roepen. Zoals jongens die niet van de skelters afwillen, terwijl er een rij staat te wachten.”

Om halfvijf is het tijd voor de traditionele samenzang met organist Pieter Heykoop. Oud-Wegwijsmanager Dirk van Voorthuijsen mediteert en instrueert bij welk psalmvers de bovenstem mag klinken. „Zing alstublieft met aandacht; dit is niet zomaar een liedje.”

En dan is het vijf uur. Tijd voor een novum: de outlet. Een uur snuffelen tussen afgeprijsde boeken, cd’s, wijnen en sappen. „Wat hier staat, staat daar niet”, zegt de verkoopster van prullaria. Hier is de outlet, daar de beurs. De kleineprijsjesmarkt lijkt een gouden greep. Een stroom koopjesjagers –meest vrouwen– schuifelt langs de tafels. „Het is een spel; je moet het gewoon meespelen.”

Klik hier voor een fotoserie.