Vijftien jaar geleden was de invoering van schoolkleding ook op de reformatorische scholen in de Verenigde Staten en Canada ondenkbaar, gaven de directeuren aan die gisteren en vandaag de tweejaarlijkse directeurenconferentie bijwoonden. Dat vormde het slot van hun vijfdaagse kennismaking met reformatorische scholen en aanverwante organisaties.

De uniformen zijn er toch gekomen. J. A. Bazen (Grand Rapids): „Vanwege de mode hebben we gezegd: „Genoeg is genoeg. De Bijbelse principes vragen om eerbaarheid.” Het bestuur hakte de knoop door en voerde schooluniformen in.” D. Stam (Chilliwack): „Wij lieten de ouders erover stemmen. Vijftien jaar geleden verwierpen ze het plan. Elf jaar geleden gebeurde het alsnog, nadat we in gesprek gingen over wat Gods Woord van ons vraagt. Negentig procent stemde voor.”

J. W. van der Brink (New Jersey): „We vreesden dat gezinnen zouden vertrekken als we uniformen zouden invoeren. Dat is niet gebeurd. Ouders én leerlingen zijn positief.” D. L. Breuer (Rock Valley): „Wij zijn zo ver nog niet.”

M. Slingerland (Alberta): „De situatie verschilt per school. Soms is het eerst op een deel van de school ingevoerd. Het denken over eerbaarheid kun je moeilijk veranderen. Stel een daad, dan beïnvloedt dat het denken.”

Discussies in deze krant in 2010 en 2011 leidden niet tot de invoering van uniforme schoolkleding. „Wat zou het een ideale situatie zijn”, verzuchtte dr. R. Toes, directeur van locatie Guido de Brès van het Wartburg College in Rotterdam. „Wij worstelen met kledingproblemen: rokken veel te kort, een enkele broek die er wat gescheurd uitziet. Als we scholen in het buitenland bezoeken, vinden ze daar soms dat onze meisjes er als hoeren uitzien. We hechten aan de rok, maar die heeft soms een uitstraling die we niet bedoelen. Ook in Noord-Amerika zijn uniformen niet algemeen gebruikelijk; de reformatorische scholen hebben lef getoond door ze in te voeren. Wat knap dat het gelukt is.” En vanwege de reacties uit de zaal: „Het zou in Nederland misschien meer kans maken dan we denken.”

Moeilijk is volgens Toes dat sommige ouders de problemen niet zien, of niet willen zien. „Of geen grip op hun kind hebben. Ik opperde de invoering van schooluniformen in de leerlingenraad. Tot mijn verbazing was die er niet bij voorbaat negatief over.”

De communicatie met ouders kost schooldirecties veel tijd, zei Toes. „Gelukkig zijn de meeste ouders positief richting de school. De groep die kritisch is, groeit echter. Ze vertonen meer consumentengedrag. Uiteindelijk zijn wij wel de professionals die weten wat goed onderwijs is.”