Onder de noemer ”Samen één tegen eenzaam” verrijst komende jaren eens per maand een kleine partytent in een van de Krimpense woonwijken. Iedereen kan daar, onder een genot van een kop koffie, terecht voor ontmoeting en het opperen van ideeën. Stichting Jeugd- en Jongerenwerk Midden-Holland (SJJMH) trekt de kar van dit zelfbedachte project.

„Samen met acht andere Krimpense instellingen hebben wij de koppen bij elkaar gestoken”, verklaart jongerenwerker Gehlich. „Denk aan het Plaatselijk Platform Diaconieën, de Zonnebloem, die begeleide vakanties aanbiedt, en woningcorporatie QuaWonen. Ons gezamenlijke doel is het stimuleren van onderlinge ontmoetingen in de wijken. Daarnaast willen we als organisaties ons werk onder de aandacht brengen. Zo zijn we bij dit project uitgekomen.”

Vrijdag stond de tent voor het eerst in het dorp opgetuigd, bij cultureel centrum De Tuyter. Over de opkomst is Gehlich niet ontevreden. „Er kwamen zo’n veertig mensen op af. Met zeker een derde van hen hebben we inhoudelijke gesprekken gevoerd.” Dit eerste jaar staan de bijeenkomsten in het teken van kennismaking met het project.

Gehlich: „We willen zo nagaan wat er leeft en wat mensen in hun wijk missen.” Een vrouw vertelde bijvoorbeeld dat de koffiemiddagen voor ouderen vooral gericht waren op oudere bejaarden. „Die vinden een rustige bijeenkomst prima, maar zij als 55-plusser wenste er enige uitdaging bij. Een ander vroeg zich af of de gemeente een overzicht van alle activiteiten in Krimpen kan verzorgen, bijvoorbeeld in een huis-aan-huisblad. Al zulk soort signalen gaat naar de projectpartners die ze het beste kunnen oppakken.”

Op de partytent zullen jongeren niet snel afkomen, erkent Gehlich. De bezoekers op vrijdag waren allen de vijftig gepasseerd. Toch hoopt hij met het project ook jeugdiger inwoners uit hun isolement te halen. „Bij eenzamen denken mensen snel aan ouderen, maar je hebt veel jongeren die heel de dag achter hun pc zitten. Vaak wéten ze niet eens dat ze eenzaam zijn; ondertussen missen ze wel het sociale contact in de echte wereld.”

In het Krimpense Jongerencentrum ’t Onderdak komt hij ze soms tegen. „Jongeren kunnen daar op donderdag en vrijdag komen. We hebben er een soort huiskamer waar ze elkaar kunnen ontmoeten en biljarten, voetballen of een computerspelletje spelen.” De enkele gameverslaafde die zich hier óók over de drempel waagt, zit er weliswaar direct weer achter een pc, maar hij heeft ondertussen wel enig contact met andere jongeren. Gehlich: „Als we vervolgens zien dat iemand vier uur in zijn eentje spelletjes speelt, stappen we eropaf. We proberen hem dan uit zijn cocon te halen.”

Bij het nieuwe project ziet hij kansen om de talenten van juist deze jongeren te benutten. „Ouderen hebben vaak vragen over het gebruik van hun mobiele telefoon, hun computer of applicaties zoals Skype en WhatsApp. Die jongeren zouden hun daarin les kunnen geven.”

Sowieso kan het project het contact tussen de generaties bevorderen, meent de jongerenwerker. „Als jeugdwerkorganisatie hebben wij de taak gekregen alles rond die partytent te regelen. Aan de jongeren die wij van ’t Onderdak kennen zouden wij kunnen vragen om vooraf de flyers in de wijk te verspreiden.”

Ook het bijbrengen van respect voor ouderen ziet Gehlich hierbij als belangrijk doel: „Ouderen durven vaak niet langs rondhangende jongeren te lopen. Uit angst voor hen komen ze de deur niet meer uit, zonder dat de pubers dat doorhebben. Als beide groepen in gesprek raken, kunnen jongeren zulke dingen ontdekken en hier rekening mee houden. Ouderen leren juist om de jeugd niet langer als bedreiging te ervaren.”