Binnenland

Salo Muller ontsnapte bij de Hollandsche Schouwburg aan deportatie

AMSTERDAM. Vier dagen en vier nachten huilde Salo Muller zich overstuur nadat hij van zijn ouders was gescheiden. Eten deed de Joodse jongen niet. Totdat zijn oom hem wegsmokkelde. Hij zag zijn ouders nooit terug.

L. Vogelaar
27 January 2016 20:18Gewijzigd op 16 November 2020 01:01
Salo Muller ontsnapte bij de Hollandsche Schouwburg aan deportatie. beeld fam. Muller
Salo Muller ontsnapte bij de Hollandsche Schouwburg aan deportatie. beeld fam. Muller

„Tot vanavond en lief zijn hoor!”, zei moeder Muller toen ze haar zevenjarige zoon bij school afzette. Het zijn de laatste woorden die Salo van haar hoorde. Het werd de titel van zijn autobiografie. „Door het schrijven van dat boek en het geven van tientallen lezingen en lessen per jaar heb ik het wat van me afgepraat. Dat kan ik nu minder geëmotioneerd doen dan vroeger.”

Zijn moeder werd, nadat ze haar zoontje bij school had afgezet, opgepakt zodra ze op haar werk arriveerde, tegelijk met de andere werknemers van deze Joodse firma. Haar man hoorde dat ze naar de Hollandsche Schouwburg was gebracht en voegde zich bij haar. Ze zonden hun buurman bericht dat hij Salo ook moest brengen, maar die vond het verstandiger de jongen bij een oom en tante af te leveren. Daar werd Salo ’s avonds bij een razzia echter alsnog ingerekend.

In de Schouwburg zag hij zijn ouders, wilde naar hen toelopen, maar werd door twee soldaten weggesleurd. „Ik moest naar de crèche aan de overkant van de straat. Daar heeft mijn oom me weggehaald. Dat kon omdat tramlijn 8 pal voor het gebouw stopte. Daar kwamen dan tientallen opgepakte Joden met hun bewakers uit. In dat gekrioel werden soms kinderen via de voordeur van de crèche weggesmokkeld. Dat kon alleen als het donker was. Overdag verdwenen kinderen aan de achterkant, via de tuin van de kweekschool van Van Hulst.”

Er volgden acht onderduikadressen, waarvan de laatste drie in de regio Drachten. Na de bevrijding kon Muller terug naar zijn tante. „Ze was een zus van mijn moeder, en die twee hadden elkaar beloofd voor elkaars kinderen te zorgen als een van hen iets zou overkomen.”

Mullers ouders zijn in Auschwitz vergast. „Ik heb er nooit naartoe gedurfd, maar binnenkort ga ik toch. Vanwege een documentaire die over mijn boek wordt gemaakt, maar ook omdat ik wil weten waar mijn ouders de laatste maanden van hun leven hebben doorgebracht. Het wordt emotioneel, dat weet ik nu al.”

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer