Kollée heeft voor de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde een meldpunt opgezet. Kinderartsen kunnen daar hun problemen doorgeven. In de eerste week kreeg het meldpunt twaalf meldingen. Kollée: „Een pittig voorbeeld: een kind uit een asielzoekerscentrum was geopereerd aan de hersenen. Het kreeg een drain om overtollig vocht af te voeren. Een tijd later moest het kind gecontroleerd worden, maar het kwam niet op de afspraak. Het gezin had inmiddels een woning gekregen en niemand wist waar. De artsen hebben gezocht, maar het kind was zoek.”

Een ander voorbeeld: een kind werd doorverwezen naar een specialist, maar verdween. „Een paar dagen later werd de arts gebeld door een collega ergens anders. Het kind was daar opgedoken. Onder een andere naam, met een andere geboortedatum, maar met hetzelfde probleem. Ze wisten zeker dat het om hetzelfde kind ging.”

Kollée is niet tegen de overplaatsingen, maar roept wel op om die bij te houden. „Het is een kwestie van beter registreren en beter organiseren. Als een kind in het medische circuit zit, kunnen de artsen worden geïnformeerd.”

Kollée heeft ook 65 vrijwillige kinderartsen bij elkaar gebracht. Zij vormen een vraagbaak. De artsen kunnen huisartsen helpen, wanneer die een vluchtelingenkind in de praktijk krijgen en niet helemaal zeker zijn van de symptomen die ze zien.