„Wat ons betreft gaan we terug in de tijd naar de jaren 50. Waarbij postbodes naast het bezorgen van post tijd hebben voor een praatje en een oogje houden op de mensen en de buurt”, zegt manager buitenruimte Bert Vos van de gemeente Schiedam.

De proef is ontstaan omdat er steeds minder post wordt bezorgd, aldus voorlichter Hanne Kluck van PostNL. „We kijken daarom of we onze mensen ook kunnen inzetten voor andere werkzaamheden.”

In Schiedam-Oost fotograferen zes postbodes met hun smart­phone afval dat niet op de juiste plaats ligt. „Ze hebben een training gehad, zodat ze foto’s van goede kwaliteit leveren, zonder dat de privacy van personen wordt geschaad. Wij verwerken de bestanden en sturen die met tijd en datum naar de gemeente.”

Vervolgens gaan Vos’ medewerkers er zo snel mogelijk mee aan de slag. „Als je een vuilniszak twee uur op straat laat staan, is-ie kapot. Na vier uur ligt de inhoud verspreid over straat. Daarom grijpen we zo snel mogelijk in.”

Problemen

De gemeente doet er alles aan om van de wijk Oost een „gezellige, leefbare wijk” te maken. Vos: „Het is een vooroorlogse wijk, met alle problemen maar ook alle kansen die daarbij horen.”

In een op de tien gevallen blijken vuilniszakken of grof vuil niet op de juiste plaats te zijn gedeponeerd. Inmiddels brengen de postbodes ook plaatsen met veel hondenpoep in kaart. In de laatste weken van het project krijgen ze de vrije hand om te signaleren wat ze zelf belangrijk vinden. „Het zijn betrokken burgers die in de wijk wonen en de buurt op hun duimpje kennen.”

Dat is volgens Vos de kracht van het project. „Bijna alle postbodes doen met veel enthousiasme mee. Het kost niet veel tijd, ze lopen toch hun rondje en vinden het leuk om zo te worden betrokken bij hun eigen wijk. Ook de inwoners reageren overwegend positief.”

De enige aarzeling is dat de bestellers worden gezien als handhavers, verlengstukken van de politie. „Dat is absoluut niet de bedoeling”, benadrukt Vos. „De postbodes zijn geen verklikkers. Ze helpen met hun inzet de gemeentereiniging en fungeren als extra ogen en oren in de wijk om de leefbaarheid te vergroten. Ik ben gecharmeerd van het romantische beeld van de postbode van vroeger die iedere straat op zijn duimpje kende en van het wel en wee van de inwoners op de hoogte was.”

België als voorbeeld

Vos verwijst daarbij naar België waar medewerkers van Bpost worden ingezet bij buurtwerk, via enquêtes kijken of ouderen extra zorg nodig hebben, folders met contactadressen achterlaten, boodschappenpakketten afleveren en zelfs helpen bij het opsporen van gestolen fietsen.

Koren op de molen van PostNL, mits het wordt betaald. Kluck: „Wij draaien nu nog op de voor de kosten van de proef in Schiedam. Op een congres bleek dat gemeenten en instellingen belangstelling voor onze ideeën te hebben.”