De Amsterdamse crimineel Lucas Boom werd 9 juni voor de ogen van tientallen basisschoolleerlingen doodgeschoten in een woonwijk in Zaandam. De twee aangehouden Hagenaars zouden de vluchtauto hebben geleverd, de twee Amsterdamse verdachten zouden directer bij de moord betrokken zijn geweest.

Kees Koreman, hoofd generieke opsporing in de Eenheid Noord-Holland, zegt: „Zeker hier, waarbij zelfs met automatische wapens op kinderen is gericht, hebben we vlak na de liquidatie een oproep gedaan aan iedereen die iets wist. Uiteindelijk is in dit onderzoek informatie binnengekomen die bij heeft gedragen aan het opsporen van de verdachten. Mogelijk heeft het ermee te maken dat mensen het te ver vonden gaan dat deze liquidatie op klaarlichte dag in een woonwijk onder de ogen van kinderen plaatsvond.”

Mensen die achter liquidaties zitten, zijn vaak lastig op te sporen, zegt Koreman. Er wordt vaak gebruikgemaakt van automatische wapens, de vluchtauto’s worden via listige constructies verkregen en daarna in brand gestoken. Dit maakt het vinden van technische sporen lastig. Bovendien durft de omgeving van het slachtoffer niets te vertellen.

Over Boom wordt gezegd dat hij een vertrouweling was van Willem Holleeder. In een aantal zaken is Boom verdachte geweest. De meest serieuze was de mislukte poging om Satudarah-kopstuk Etous Belserang te liquideren.

Astrid Holleeder, de zus van Willem Holleeder, getuigde maandag nog dat haar broer na zijn vrijlating niemand meer over had. Daarna ging hij volgens haar om met de jongere generatie criminelen, in haar woorden ‘jongetjes’ als Lucas Boom alias Puk.

Ze vertelde dat Holleeder zich omringde met nieuwe mensen, dat hij zocht „naar schuttertjes”. „Puk was een schutter. Die had al mensen gedaan”, zou Holleeder volgens zijn zus hebben gezegd. Puk had hem dat verteld. Volgens haar was dat niet slim omdat Holleeder Boom met die informatie weer onder druk zou kunnen zetten.

Volgens Astrid moest haar broer weer geld verdienen en is hij met Puk „in handel gegaan”. Holleeder had geld nodig om mensen „te kunnen doen”, aldus Astrid. „Dat was mijn angst ook.”