Dat is de kernboodschap van de Amerikaanse opvoedingsadviseur en emeritus predikant dr. Tedd Tripp (70).

Tripp sprak de afgelopen dagen tijdens opvoedingsseminars van stichting Hart voor het gezin in Dordrecht en voor het Centrum voor Pastorale Counseling in het Belgische Wezenbeek. Ook spreekt hij dezer dagen tijdens de najaarsconferentie van Stichting Heart Cry in Ambt Delden.

Tripp schreef in 1995, als predikant van een baptistengemeente in Hazleton (Pennsylvania) het boek ”Shepherding a Child’s Heart”. Daarvan werden meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht, in 37 talen. Tripp reisde dertig landen af met zijn boodschap. Nu is hij voor het eerst in Nederland.

„Ouders letten vaak op het gedrag van hun kind, maar missen het hart. Terwijl we uit ons hart leven, zoals Spreuken 4:23 zegt. Die focus op de opvoeding moet veranderen. Ouders moeten kinderen niet alleen bestraffen, maar op een Bijbelse manier onderwijzen.”

Omkoperij

Volgens Tripp voeden veel ouders op door bepaalde strategieën toe te passen. Zoals omkoperij: „Als je dit doet, krijg je een ijsje.” Of door dreigen: „Als je dit doet, krijg je straf.” Of door het zich te laten schamen: „Je maakt me bedroefd.” Of door een appel te doen op trots: „Je bent beter dan de anderen.”

Een foute aanpak, stelt de Amerikaan. „Als een kind egoïstisch is, ga dan naast hem staan en zeg: Papa begrijpt dat je egoïstisch bent, want dat is hij zelf ook. Daar moeten we tegen vechten. Alleen Christus leert ons elkaar lief te hebben. Er is hoop voor mensen als papa en jij.”

De eerste prioriteit moet de verandering van de gezindheid van een kind zijn, vindt dr. Tripp. „Ík kan het kind niet schoonwassen, maar de Heere luistert naar het gebed voor het kind. Daarom hebben we Zijn genade nodig. Er is hoop voor ons in Christus. En God wil ons die genade geven. Zonder genade is zo’n opvoeding niet te doen.”

Hoe moeten christenouders opvoeden die niet zeker zijn van Gods genade?

„Ouders kunnen niet geven wat ze niet hebben. Het is als bij de Heere Jezus, Die tegen de farizeeërs zegt dat ze witgepleisterde graven zijn: schoon aan de buitenkant, vuil aan de binnenkant. Ik hoop dat dit onderwijs duidelijk maakt dat deze ouders ontdekken dat ze bezig waren de buitenkant schoon te maken, Het gaat echter om de schone binnenkant. Dan is er een geestelijke strijd te voeren. Maar: er is hoop voor hen.

Ooit kwam in Amerika een moslimvrouw na een lezing naar me toe. „Wat een mooie boodschap had u”, zei ze. „Maar ik geloof niet in Jezus Christus. Welke hoop kan ik mijn kinderen geven?” „Ik kan u geen hoop geven buiten Jezus Christus”, zei ik. Hoe kan ik de boodschap omarmen zonder Jezus Christus te omarmen? Hij is geen idee, Hij is de levende Redder.”

Dat betekent niet dat de strijd over is voor mensen die Christus kennen, aldus dr. Tripp. „Bekering betekent dat we ontvankelijk worden voor Gods doeleinden. De strijd blijft. Maar de genade groeit. We moeten onze zonden belijden, de Bijbel lezen en onophoudelijk bidden.”

U snijdt in uw boek ”De weg naar het kinderhart” een in Nederland gevoelig thema aan: het tuchtigen van het kind, vrij vertaald de pedagogische tik.

„Er is een verschil tussen correctie en tuchtigen. Ik beperk het tuchtigen tot het kleine kind. Dat heeft veel correctie nodig. Maar niet elke correctie is een tuchtiging. Als een driejarige een speelgoed van zijn zusje afpakt en het volhardt daarin, mag een ouder het kind tuchtigen. Beheerst, zonder boosheid, maar geheel naar het Spreukenboek.”

www.hartvoorhetgezin.nl