Circa tien jaar geleden schreef Frank zich in bij Europ­donor. Eén keer werd hij benaderd, maar bleek zijn stamceltype niet exact overeen te komen met dat van de patiënt. „Twee jaar geleden was ik wel een perfecte match.”

Over de begeleiding rond de donatie is Frank vol lof. „Eerst kreeg ik een aantal gesprekken over wat het inhoudt om stamceldonor te zijn, de risico’s van de narcose en de puncties uit het bekkenbot. Maar ook wat de risico’s zijn voor de ontvanger als je afziet van donatie. Verder word je van tevoren doorgelicht of je fit genoeg bent en of je een narcose kunt hebben.”

Frank heeft nooit het gevoel gehad dat hij onder druk werd gezet. „Kort voor de operatie kreeg ik opnieuw de vraag: Sta je er nog achter? Voor mij was het geen enkel probleem, maar dat je vrij bent in die keuze vond ik een fijne ervaring.”

Rond de donatie was alles perfect geregeld, zegt Frank. „De stamceldonatie wordt volledig vergoed en kost je geen vrije dagen. Mijn werkgever stond er ook volledig achter. De avond voor de operatie heb ik in een hotel in Leiden overnacht, zodat ik ’s ochtends zonder problemen om 7.00 uur in het LUMC kon zijn. Nadat ik was bijgekomen van de ingreep ben ik met een taxi naar huis gebracht. In de periode daarna heb ik nog geregeld contact gehad met Europ­donor.”

De operatie en de puncties vielen Frank alles mee. „Als je hoort wat de patiënt doormaakt, stelt dit niets voor. Ik ben niet misselijk geweest van de narcose. Wel was ik in de weken daarna heel moe.” Het beenmerg in het bekken is sterk doorbloed. Met het opzuigen van het beenmerg wordt relatief veel bloed mee opgezogen, tot wel een liter. „Je lichaam heeft tijd nodig om dat aan te vullen. In de week na de ingreep zag ik met rennen al snel sterretjes. Drie weken later was ik weer redelijk de oude.”

Worden bloedstamcellen via aferese uit het bloed gefilterd, dan speelt het probleem van bloedverlies niet. De donor krijgt in dit geval namelijk zijn bloed –minus de stamcellen– direct terug.

Frank weet niet wie zijn stam­cellen heeft gekregen. „Je krijgt alleen de leeftijd en het geslacht van de ontvanger te horen. Vijf jaar lang mag je jaarlijks bellen om te vragen hoe het gaat. Vorig jaar kreeg ik te horen dat ze volledig is hersteld. Dat is fijn om te weten.”

Zou Frank opnieuw worden opgeroepen, dan zou hij zonder twijfel opnieuw bloedstamcellen afstaan. „De ander is er zó mee geholpen. Het is het meest waarde­volle cadeau wat je iemand kunt geven, terwijl het jezelf nauwelijks iets kost.”