Dat stelt Simone Goosen van GGD GHOR Nederland, nu door de toenemende druk op gemeenten steeds meer vluchtelingen met een verblijfsvergunning in rap tempo de asielopvang verlaten. „Vroeger verbleven ze daar soms wel vijf jaar en leerden ze ook het Nederlandse gezondheidssysteem kennen. Nu krijgen vooral mensen die worden herenigd met het gezin al snel een huis in een dorp of stad. We zullen hen actief moeten informeren over de zorg en gezondheid om gezondheidsproblemen en onnodige zorgkosten te voorkomen.”

In 2014 constateerde Goosen in haar proefschrift “A safe and healthy future” (Een veilige en gezonde toekomst) al dat vluchtelingen extra gezondheidsrisico’s lopen. Die ontstaan onder meer door de situatie in het eigen land en de tocht die ze hebben ondernomen. „Door extra aandacht te geven aan preventie onder vluchtelingen met een status verhoog je de kans op een betere toekomst. Een goede gezondheid is een voorwaarde voor kans op werk en leidt tot betere schoolresultaten.”

Het gaat tot nu toe om enkele duizenden mensen waarvoor die extra aandacht nodig is. Goosen noemt onder anderen de Syrische vluchtelingen. Die hebben een andere cultuur als het gaat om gezondheid. „In Syrië zijn er geen huisartsen. Syriërs zijn gewend medicijnen bij de apotheek te kopen of direct naar een specialist te gaan. De gezondheidszorg is er gericht op het behandelen van klachten, veel minder op preventie en het bevorderen van gezondheid.”

Een voorbeeld dat volgens Goosen goed werkt is de aanstelling van een Somalische medewerker bij de GGD Hart voor Brabant. Zij gaat af op gezondheidsvragen van Somalische inwoners in de provincie. „Dan kom je bij de doelgroep die niet altijd weet hoe het stelsel in Nederland werkt en kun je dus ondersteuning bieden. Zoiets zouden we ook met Syrische vluchtelingen kunnen doen.”