Het openbaar ministerie in Zutphen besloot afgelopen week enkele tientallen vrouwen uit het gehucht langs de A50 op te roepen voor een DNA-onderzoek. Dit in verband met de al jaren slepende stalkingzaak van verscheidene Zuukenaren rond timmerman en agrariër Gerrit B. Sinds 1998 worden hij, kennissen en klanten van hem gestalkt, onder meer door branden en bedreigingen via pamfletten en graffiti. De thriller heeft inmiddels de naam de Wreker van Zuuk gekregen.

De dader, die naar alle waarschijnlijkheid komt uit het gehucht van zo’n duizend mensen groot, is nog steeds niet gepakt. „Iedereen vreest elkaar. Je weet niet of je in het dorp nu met je vijand of met je vriend staat te praten”, zeggen vele Zuukenaren. Zelfs een tweetal beloningen, door politie en verzekeraar Univé, van respectievelijk 5000 en 10.000 euro, bracht geen licht in de duisternis. Burgemeester L. Eland zucht: „Tja, misschien dat Baantjer naar de Veluwe wil afreizen.”

De wraakacties worden toegeschreven aan de betrokken boer „die iets met de oppas van de kinderen heeft gedaan wat je niet doet”, aldus de burgemeester. „De zaak is in principe binnen de gemeenschap gebleven en opgelost.” Op een gegeven moment verschenen er leuzen als ”Gerrit B. is een pedofiel” op muren in zowel Zuuk als Epe zelf. „Ik ben zelf ook wel eens tegen zo’n tekst opgelopen”, herinnert Eland zich.

De zaak werd ernstiger toen de remkabel van de auto van de boer werd doorgeknipt en schuren en huizen in brand werden gestoken. „Dat ging van kwaad tot erger. Er moesten echt kinderen en een moeder uit de slaapkamer van een boerderij worden gered.” De misdrijven werden gepleegd bij mensen die op een of andere manier bij B. over de vloer kwamen, al was het maar om aardappelen te kopen of een baal stro.

Zelfs het jaarlijkse dorpsfeest, waar oude tractoren de opvallend veel doodlopende straten in de buurtschap sieren, werd verstoord. „Er werd zware bewaking ingezet om ’s nachts de tractoren in de gaten te houden”, aldus Eland. „De mensen zijn bang. Sommigen durven ’s avonds de straat niet meer op of doen met de angst in hun hart de kinderen ’s avonds naar bed omdat ze bang zijn zelf slachtoffer te worden van een brand.” Veel mensen willen niet meer gezien worden met Gerrit. Om die reden waren er ook weinig mensen op de begrafenis van zijn moeder.

Op het schoolplein valt een grote stilte als een groep van twaalf moeders wordt gevraagd of ze heil zien in een DNA-onderzoek. Ze halen de schouders op, weten niet of de vrijwilligheid in dat onderzoek wel dé oplossing is. G. Bijsterbos, die zijn kleinzoon ophaalt, zegt: „Misschien. In ieder geval moet er nu maar eens een eind aan komen. De mensen hebben toch angst door die branden.” Anderen doen er liever het zwijgen toe; wijzen nieuwsgierigen erop dat ze maar beter rechtsomkeert kunnen maken.

Een man uit Epe, die zijn naam liever niet terugziet in het verhaal, boert nog wat in het klein op een lapje grond in Zuuk. Hij gaat er voor zitten: op het handvat van de spade. „Als in Epe de brandweersirene ging, dachten we: Die gaat vast naar Zuuk. Menig Zuukenaar heeft de afgelopen jaren zijn brandverzekering even nagekeken, weet de burgemeester. Zelfs hij bekent even in de paperassen te hebben gedoken.”

De boer uit Epe vertelt dat zijn dochter in het volleybalteam zat met veel Zuukenaren. „Die werden ook een keer bedreigd, waardoor het toernooi niet doorging. Je zet je huis toch niet in de waagschaal voor een volleybaltoernooi. Ook Gerrit B. volleybalde mee. Hij is uiteindelijk gestopt.” De man leeft inmiddels enigszins geïsoleerd met zijn vader op de boerderij. Zijn vrouw is al lange tijd geleden vertrokken.