De 40-jarige Kleine zat een straf van dertig jaar uit voor het veroorzaken van een dodelijk ongeval. Hij had te veel gedronken. „Ik heb absoluut straf verdiend voor de domme dingen die ik heb gedaan. Het had nooit mogen gebeuren”, zei Kleine woensdagmiddag.

Tijdens een persconferentie in het provinciehuis in Assen stelde Kleine vast dat er geen enkele discussie nodig was over zijn schuld. „Alleen in vergelijking met andere gelijkwaardige zaken in Amerika was de straf erg hoog. Daar hebben we lang tegen gevochten.”

Kleine werd vervroegd vrijgelaten na een politieke lobby vanuit Nederland, maar vooral omdat de moeder van het slacht­offer hem vergiffenis schonk. „Het contact dat mijn familie had met de familie van het slacht­offer heeft uiteindelijk de doorslag gegeven. Zonder de zegen van de moeder van het slachtoffer had ik nooit een kans gehad.”

Familie

Het leverde Kleine in juni geheel onverwacht voorwaardelijke vrijlating op. „De moeder heeft gezegd dat iedereen genoeg geleden heeft. Ze zag hoe zwaar het ook voor mijn familie was. Mijn gevangenschap veranderde niets meer aan haar situatie. Ze vond dat we allemaal verder moesten gaan met ons leven”, vertelde Kleine.

De moeder van het slacht­offer voegde er wel aan toe dat ze hoopte dat Kleine lering uit het gebeuren had getrokken.

Dinsdagavond kon Kleine voor het eerst sinds jaren weer eten in zijn eigen dorp Zuidwolde. Bij zijn oma die volgende week haar 89e verjaardag viert. Zijn grootmoeder schreef de afgelopen tien jaar vele honderden brieven aan hem.

Stressvol

Kleine reed op 18 mei 2005 in het plaatsje Gulf Shores een man dood en werd daarvoor tot dertig jaar cel veroordeeld. Over de schuldvraag bestond nooit twijfel, wel over de hoogte van de straf.

Kleine: „De eerste vijf jaar waren het zwaarst. We hebben veel rechtszaken gevoerd en het hoger beroep uiteindelijk verloren. Bovendien was de gevangeis waar ik toen zat erg rumoerig en stressvol. Ik heb die jaren altijd hoop gehouden. In de tweede vijf jaar heb ik me erbij neergelegd dat ik voor nog langere tijd gevangen zou zitten. Je accepteert het.”

In alle tien jaar kreeg Kleine veel steun van pastor Martien Uittenbosch, die minstens één keer per jaar bij hem op bezoek ging. „Aan hem heb ik ook veel te danken. Hij heeft altijd met mij gepraat”, kijkt Kleine terug.

Geloof

Zijn broer Alwin bevestigt dat. „Martien heeft mijn broer vaak uit de put gehaald. Hij heeft hem ook voorbereid op wat er allemaal op je afkomt als je weer terugkeert in de maatschappij.”

De contacten met Uittenbosch hebben Kleine ook aan het denken gezet over het geloof. „Er zijn dagen geweest dat er bijzondere dingen gebeurden, dat ik mij ook afvroeg hoe dat mogelijk was.”

De Drent heeft er in gevangenschap over nagedacht om na zijn invrijheidstelling een rol te spelen in de voorlichting rond het gebruik van alcohol. „Ik moet eerst maar eens zien hoe het nu gaat. Of ik ooit weer alcohol drink, durf ik nu niet te zeggen.”