Stichting helpt bootvluchteling in „achtertuin” Griekenland
ZEEWOLDE. Een foto van een verdronken kindje bij het eiland Malta, april dit jaar. Voor de Zeewoldenaren René Berg en zijn vrouw Annerieke was het de reden om de Stichting Hulpactie Bootvluchtelingen op te richten. Begin deze maand stuurde de stichting de eerste vrijwilligers naar Kos.
Na een registratie bij de Kamer van Koophandel begon het inzamelen van onder meer babyspullen, kleding en schoenen. Vanuit twaalf inzamelpunten in Nederland werd er voorraad in Zeewolde aangeleverd. Begin mei reed de eerste vrachtwagen met spullen richting Malta. Eind juni werd een zeecontainer verscheept.
Aanvankelijk lag de nadruk op Malta. Later kwam ook het Griekse Lesbos en –sinds kort– Kos in beeld. Toen de nood op dat laatste eiland hoog opliep, gingen er begin deze maand voor het eerst vrijwilligers namens de stichting heen. De bedoeling is dat eind deze week acht vrijwilligers de stichting op het Griekse eiland representeren.
Het zijn geen snoepreisjes. Berg –in het dagelijks leven projectdirecteur bij een bouwbedrijf– benadrukt dat de vrijwilligers hun reis- en verblijfskosten zelf betalen. „Elke euro die wordt gedoneerd, stoppen we in noodhulp.” De activiteiten van de vrijwilligers bestaan hoofdzakelijk uit het lenigen van acute nood: met name het uitdelen van voedsel, kleding en slaapspullen aan de meest kwetsbaren. Hulpverleners worden aangestuurd door een contactpersoon ter plaatse.
Inmiddels groeit de stichting –die, naast Berg en zijn vrouw, bestaat uit het echtpaar Harry en Antoinette Moraal– uit haar jas. Het is mede om die reden dat er naarstig wordt gezocht naar een coördinator die minstens drie maanden op Kos wil blijven. De Zeewoldenaar hoopt dat er per september iemand kan starten.
Is het werk vergeleken bij wat grotere hulporganisaties doen geen druppel op een gloeiende plaat? Berg geeft het direct toe. „Maar”, zegt hij, „je zult maar net onder die druppel staan.”
Helemaal zonder kritiek op gevestigde hulporganisaties als Artsen zonder Grenzen, VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR en het Rode Kruis is Berg niet. Zo hekelt de stichtingsvoorzitter de „Zuid-Europese cultuur” die er volgens hem bij deze organisaties heerst. Afspraken worden soms niet nagekomen en ook wordt er naar Bergs mening lang niet altijd snel genoeg gehandeld. „Wij willen de handen uit de mouwen steken.”
Wat de mensen achter de stichting motiveert? Berg: „Griekenland is onze spreekwoordelijke achtertuin, het land waar we op vakantie gaan. We vinden het onze plicht om de mensen daar in nood waar mogelijk te helpen.”