Van Houten (32) is geboren en opgegroeid in het Friese Nij Beets, maar woont in Utrecht. Hij heeft een eigen bedrijf als mental- en loopbaancoach. Dat werk draait gewoon door, ook al is hij sinds 25 april offline. Wie informatie of een afspraak wil, kan het vaste telefoonnummer bellen. Of een brief(kaart) schrijven.

Van Houten noemt het jaar off­line een project. Hij is van plan zijn ervaringen vast te leggen in een boek, dat volgend jaar zal verschijnen. In de tussentijd houdt hij belangstellenden op de hoogte via een papieren nieuwsbrief, die per post wordt verstuurd.

De Fries kreeg het plan voor zijn project door het gedrag dat hij om zich heen ziet. Iedereen is voortdurend bezig met zijn telefoon, constateert Van Houten. In het openbaar vervoer, op straat, in het restaurant. Er wordt gebeld, muziek geluisterd of op internet gekeken. Iedereen wil hoe dan ook bereikbaar zijn voor de buitenwereld. „Is dat nodig? Hebben mensen nog echt contact met elkaar? Of zit iedereen in zijn eigen wereld opgesloten?”

Van Houten geeft toe dat hij zelf ook een behoorlijke internetgebruiker was. Tot 25 april was hij overal actief, op Instagram, Twitter en Facebook. „Meer voor de lol dan voor het werk.”Om erachter te komen hoe het is om zonder internet en mobiele telefoon te leven, begon Van Houten zijn experiment. Dat kostte de nodige voorbereiding. Hij zette zijn telefoonabonnement een jaar stop en liet zijn mailadres uit administraties schrappen.

Dit laatste riep de nodige vragen op. De tandarts meldde dat hij van een man van 32 verwacht dat hij over een mailadres en mobiele telefoon beschikt. Van Houten legde de situatie uit. Toen was het in orde. Dat is steeds het geval, zegt hij. „Mensen vinden het ook wel interessant wat ik doe.”

De eerste twee maanden zonder computer en mobieltje verliepen redelijk soepel, aldus Van Houten. Hij leefde een beetje in een roes.

De afgelopen weken kwamen de nadelen af en toe bovendrijven. Zo merkt hij dat het soms lastig is contact te houden met vrienden. Niet iedereen is een beller of gewend om te schrijven. Anderen haken af omdat ze geen energie willen steken in een offline-relatie. „Maar dat zegt genoeg. De echte vrienden blijven over.”

Af en toe is het ingewikkeld, zo zonder internet. Thuis een treinreis plannen is er bijvoorbeeld niet bij. Apps met praktische informatie kan hij niet raadplegen. Belastingaangifte doen voor zijn bedrijf blijkt zonder computer lang niet mee te vallen. Ook met andere instanties, zoals de bank, verloopt het contact nu en dan moeizaam. Toch redt hij zich al met al prima, zegt Van Houten.

Een van de grote voordelen van zijn huidige leven is de rust die hij ervaart. Het bestaan lijkt zonder computer en mobieltje een stuk minder jachtig. Omdat hij niet achter de computer kan kruipen, is er tijd voor andere dingen. „In de eerste weken heb ik het hele huis opgeknapt. Allerlei klussen waren blijven liggen. Nu kwam ik eraan toe.”

De laatste weken besteedt Van Houten veel tijd aan lezen, puzzelen, schrijven en wandelen. Ook heeft hij volop de gelegenheid om te mijmeren. Van Houten hoopt dat zijn project anderen aanzet tot overdenking. Van hem hoeft niemand zijn computer of mobiele telefoon het huis uit te doen. Daarvoor zijn die apparaten veel te handig, weet hij. „Het gaat mij erom dat we bewuster met internet en de telefoon omgaan. Het dwangmatige moet eraf.”

Respect voor besluit Van Houten

„Respect! Een heel jaar zonder internet. Ik denk dat het voelt als een ruimtewandeling. Je zit naar je gevoel veilig in je moderne ruimteschip. De hele wereld ligt binnen hand­bereik. En dan besluit je om ereven uit te stappen”, reageert J. P. Roest op de ervaringen van Van Houten. Per fax, want Roest is bestuurslid van de Vereniging zonder internet.

„Als je geen internet hebt vanwege principiële keuzes ligt dit eenvoudig. Maar er even uitstappen als je er inzit, is toch wel een ander verhaal. Wat mij het meest opvalt, is dat iedereen die je spreekt die (tijdelijk) geen internet heeft één ding met stip bovenaan heeft staan: rust!

Zal deze navolgenswaardige actie de wereld veranderen? Misschien niet, maar ze bewijst wel twee dingen. De onbelangrijkste: dat we zonder internet kunnen, want dat wisten we immers al wel? De belangrijkste: dat de perfecte wereld van onafhankelijkheid waarin we zelf heer en meester zijn, blijkbaar ergens rammelt.”