De Sea-Watch vaart woensdag vanaf het Italiaanse eiland Lampedusa voor de derde keer uit naar het gebied tussen Malta en Libië. Daar blijft het twee weken op zee. Behalve het redden van mensenlevens wil de bemanning ook aandacht vragen voor het „dodelijke beleid” van de Europese Unie. De 37-jarige Boere vindt het niet te verkroppen dat mensen verdrinken in de Middellandse Zee „omdat ze niet op een legale manier asiel kunnen aanvragen in Europa”. „Mensen worden gedwongen op een bootje te stappen en hun leven te wagen.”

De 37-jarige Boere hielp de Duitse initiatiefnemers vorig jaar bij de aankoop van het schip in Harlingen. De voormalige vissersboot is flink verbouwd voordat hij in april vanuit het Duitse Hamburg naar Lampedusa vertrok. Zo kreeg het betere communicatiemiddelen en een kraan om een rubberboot snel in het water te kunnen laten. Ook zijn er aan boord driehonderd reddingsvesten en -vlotten.

Het schip biedt ondersteuning aan hulporganisaties als Artsen zonder Grenzen die in de regio varen. „We nemen in principe geen mensen aan boord, behalve als een boot dreigt te zinken”, vertelt de Amsterdammer. Tijdens de laatste operatie heeft de Sea-Watch voor het eerst zelf bootvluchtelingen gespot. „Afgelopen donderdag troffen we een boot met 98 vluchtelingen aan. Iemand aan boord was onwel en ook een zwangere vrouw had het zwaar. We hebben ze medische hulp kunnen bieden en water en reddingsvesten gebracht. Artsen zonder Grenzen heeft ze vervolgens aan boord genomen.”

Boere, de enige Nederlander aan boord, weet niet goed wat hij moet verwachten en vindt de missie „heel spannend”. Hoewel hij eerder als matroos op een binnenvaartschip werkte, heeft Boere nog nooit zo lang op zee gezeten. Hij realiseert zich dat de operatie niet geheel ongevaarlijk is. „Je weet niet hoe mensen eraan toe zijn en zij weten niet meteen met wie ze te maken hebben.”

Om vertrouwen te wekken, is er een Arabische tolk aan boord en heeft het schip, dat onder Duitse en Europese vlag vaart, „een rustige en geen militaire” uitstraling.

Volgens Boere is de grens met Europa voor Nederlanders en Duitsers ver weg. Hij hoopt dat door deze Duits-Nederlandse missie deze grens voor mensen iets dichterbij komt. „En dat ze zich beter realiseren dat er iets moet gebeuren.”