„En Jezus zeide: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.”

Vergevensgezindheid is een sierlijke genade en past op bijzondere wijze bij de belijdenis van Christus. Het is een bewijs dat uw godsdienst zuiver en uitnemend is, omdat hij uw harten kan gieten in een hemelse vorm waarvan zij van nature zo afkerig zijn.

De heidense zedenleer beroemt zich erop dat hij der mensen begeerlijkheden en driften bedwingt en bedekt. Maar de heerlijkheid van de christelijke godsdienst ligt niet in het verbergen, maar in het verbreken en in het wezenlijk doden van de natuurlijke begeerlijkheden en driften.

Indien christenen leefden naar de beginselen van hun belijdenis, zo zouden zij kunnen wedijveren met de heidense zedenleer en zij zouden bekend worden als mensen die geleid worden door liefde tot God en de naasten. Wij zouden dat hovaardig pochen „dat het geloof van de christenen is overtroffen door de trouw der heidenen” kunnen beschamen.

Christenen, zwicht niet voor heidenen. Laat de hele wereld zien de ware grootheid, goddelijkheid en verhevenheid van het Voorbeeld Dat wij volgen. Dwing van de wereld een erkentenis af –door de ware doding van uw verdorven natuur– dat er Eén in ons midden is Die groter is dan de meest ingetogen heiden. Hij die waarlijk is een zachtmoedig, nederig, geduldig en hemelsgezind christen, brengt deze eer aan zijn godsdienst toe dat de christelijke leer meer kan bereiken dan alle andere beginselen en wetten in de wereld.

John Flavel, predikant te Dartmouth (”De zeven kruiswoorden”, 1664)