Dat hield ds. J. C. den Ouden de leden van de AdoptieVereniging Gereformeerde Gezindte zaterdag voor tijdens de jaarlijkse voorjaarsvergadering.

Het is groot als kinderloze echtparen adoptie zijn mogen gaan zien als een weg die God in Zijn voorzienigheid heeft willen openen, stelde de predikant. „Tegelijkertijd betreft het altijd een persoonlijk beleven. In ons spreken daarover met onze adoptiekinderen moeten we voorzichtig zijn. Over iedere adoptie hangt immers een schaduw. Een adoptiekind kan een leegte ervaren, omdat het moet opgroeien in een land waar het niet geboren is.” De adoptieouder kan zijn beleving wel als een vorm van getuigenis voorhouden aan zijn adoptiekind, aldus de predikant.

Hij waarschuwde aspirant-adoptieouders voor een te krampachtig zoeken naar de bevestiging dat ze met de keuze voor een adoptietraject op de goede weg zijn. „De Heere geeft ons geen briefje uit de hemel. Hij kan wegen openen, maar ook afsluiten. Maar als Hij het verlangen heeft gegeven en u krijgt toestemming en u hebt de middelen; zou het dan niet Gods weg zijn?”

„Uiteindelijk kunnen noch ouders, noch kinderen over Gods voorzienigheid spreken als het geloof in Hem ontbreekt”, stelde de predikant. „Door het geloof mogen we Hem leren kennen als onze Vader, Die te wijs is dat Hij Zich zou vergissen en te goed dat Hij ons kwaad zou doen. Zonder geloof zien we Hem slechts als de grote Regelaar.”