De Duitse astronoom dr. Peter Korevaar werkt aan een computerprogramma om daar meer helderheid over te krijgen, zei hij zaterdagmiddag op het symposium.

Korevaar zette een aantal raadselachtige feiten op een rij. Zo telt het zonnestelsel veel kometen. Wanneer die in de buurt van de zon komen, verliezen ze waterijs. Een komeet kan vier tot of zes keer om de zon bewegen, dan is hij ‘op’. „In een zonnestelsel van miljoenen jaren oud zouden alle kometen allang verdwenen moeten zijn.”

De astronoom verwerpt het idee dat kometen afkomstig zijn uit een Oortwolk die zich om het zonnestelsel bevindt. „Veel astronomen geloven daarin, maar niemand heeft die wolk ooit gezien. Nee, kometen zijn eerder een aanwijzing voor een recente gebeurtenis in het zonnestelsel.”

Een ander opmerkelijk fenomeen zijn de ringen om de gasplaneet Saturnus. Deze bestaan uit waterijs, terwijl de planeet zelf uit heel andere gassen is opgebouwd. „Met dit waterijs is iets heel bijzonders aan de hand: de ringen zien er helder uit. Als de ringen heel oud zouden zijn, zouden ze veel stof hebben verzameld en grauw zijn geworden. In een oud zonnestelsel zie je ze niet meer. Dat verondersteld een recente ontstaansgeschiedenis. Wat is er dan gebeurd”, vraagt Korevaar zich af.

In het zonnestelsel zweven miljoenen asteroïden rond. Als deze inslaan op een steenachtige planeet laten ze een krater achter. Het valt de Duitser op dat het oppervlak van de maan niet gelijkmatig met kraters is bedekt. De achterkant telt er veel meer dan de voorkant. Ook de planeet Mercurius en Triton, een maan van de planeet Neptunus, hebben aan de ene zijde meer kraters dan aan de andere kant. „Veel kraters zijn bovendien in korte tijd ontstaan. Het zijn aanwijzingen voor een recente catastrofe.”

Opvallend is ook dat zich op Mars, nu een droge planeet, de vallei Ares Vallis bevindt. Deze lijkt te zijn ontstaan door stromend water. „Water op een hoogvlakte heeft zich binnen enkele maanden een weg gebaand en een soort canyon gevormd.” Nog een aanwijzing voor water op Mars is de overvloedige aanwezigheid van ijzeroxiden. „Was er vroeger veel water op Mars, of heeft Mars door een gebeurtenis korte tijd veel water bevat?” De astronoom noemt dat een spannende vraag.

Momenteel bevindt er zich tussen de planeetbanen van Mars en Jupiter een asteroïdegordel. Volgens Korevaar ligt daar de sleutel tot het raadsel. „Tussen Mars en Jupiter bevond zich hoogstwaarschijnlijk een waterplaneet die door een onbekende oorzaak is geëxplodeerd. Water en grote brokken steen zijn door het hele zonnestelsel geslingerd. Overal zijn kraters geslagen. Onder meer de planeet Saturnus heeft water aangetrokken dat nu in ijsringen om de planeet cirkelt. De kraters op Mercurius en Triton, de maankraters, de kometen, de zondvloed en het water op Mars passen naadloos bij mijn theorie van een verdwenen waterplaneet.”

Het probleem fascineert Korevaar al jaren. „Ik heb een programma geschreven om alle planeetbanen en de storingen daarin te berekenen. Mijn eerste berekeningen waren helaas zonder resultaat. Dit jaar doe ik weer een poging met alle actuele waarnemingen. Hoewel ik besef dat de zondvloed een straf van God was op de zonden, is deze mogelijk middelijkerwijs veroorzaakt door het exploderen van een waterplaneet tussen Jupiter en Mars.”