Het RD verraste deze week met een lang artikel over de GKV (RD 19-3). De aanleiding bleek de discussie over de positie van de vrouw in deze kerken, een onderwerp dat niet nieuw is binnen de gereformeerde gezindte. Elk kerkverband heeft ermee te maken, kent synodale rapporten en discussies en kent ook lokale voorbeelden waarin vrouwen dienstbaar zijn in de kerk of in parakerkelijke organisaties.

Het artikel werd tendentieus door het kader dat werd aangebracht: de vrijgemaakten gaan met hun discussies ‘de synodalen achterna’. Die formulering heeft een sterke suggestieve signaalfunctie: wie de synodalen achterna gaat, wordt Schriftkritisch, wellicht vrijzinnig, maar is confessioneel niet meer te vertrouwen. Hoe eerlijk is het dit type suggesties op te roepen in de richting van een kerkverband dat, net als andere orthodox-gereformeerde kerken, worstelt met bepaalde onderwerpen en zich wil bezinnen bij het licht van de Schrift?

Juist dat laatste wordt ook duidelijk in de recente bijdrage van Hans en Janneke Burger in het Nederlands Dagblad, die ook in het artikel genoemd wordt. Zij schrijven: „Laten we in deze discussie naar de Bijbel blijven luisteren en daar echt theologisch op doordenken.” In hun artikel verzetten zij zich krachtig tegen een hermeneutische binnenbocht om langs die weg tot een beslissing te komen over mannen en vrouwen en hun dienst aan het Evangelie.

Goudschaaltje

Wij reageren op dit verhaal omdat ook de Theologische Universiteit van onze kerken (TUK) hierin gemengd wordt. Wij zijn in een belangrijk gesprek gewikkeld met de Theologische Universiteit (TUA) van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) over de vorming van een gezamenlijk Gereformeerd Theologisch Instituut. Op de flanken van de CGK doen zich vergelijkbare ontwikkelingen voor als in de GKV. Waarom wordt iedere ontwikkeling in de GKV dan op een goudschaaltje gewogen en gedaan alsof de deur opengaat naar secularisatie en verwatering van confessionele inhoud? Wij betreuren het dat er een boodschap wordt uitgezonden die niet samenbindt, maar verdeelt.

Het is onze overtuiging dat wij elkaar als kerken van de gereformeerde gezindte meer dan ooit nodig hebben om samen gereformeerd te blijven. Er is veel te leren van elkaars inzicht in de Schrift en van elkaars verstaan van de gereformeerde traditie en spiritualiteit. Daarvoor is ruimte nodig om elkaar te aanvaarden en te erkennen. Die ruimte is nodig om gesprekken te voeren over eigentijdse kwesties die in alle kerken vroeg of laat gevoerd worden. Die ruimte is nodig om de nuances en diversiteit die er is in de gereformeerde gezindte te respecteren.

De GKV willen gereformeerd blijven, de TUK wil dat ook. Het feit dat wij ernaar verlangen samen met de TUA een Gereformeerd Theologisch Instituut te vormen is een signaal op zichzelf. Wij hopen dat we onder de zegen van onze God samen de breedte en diepte van de gereformeerde theologie mogen vasthouden en uitdragen, van de bevindelijk gereformeerde richting tot de neocalvinistische, en dat we daarmee onze kerken mogen dienen. Niet om de synodalen achterna te gaan, maar om samen gereformeerd te blijven.

De auteurs zijn respectievelijk voorzitter van de raad van toezicht en aanstaand rector van de vrijgemaakt gereformeerde Theologische Universiteit te Kampen.