Roel Schats, hoofd voortplantingsgeneeskunde van VUmc, verwees gisteren in het programma KRO Brandpunt naar Engeland, waar zoiets bestaat. „We zouden kunnen kijken of dat ook in Nederland mogelijk is.”

Het agentschap in Engeland, dat met vrijwillige draagmoeders werkt, wil het stellen makkelijker maken aan een draagmoeder te komen als ze zelf om medische redenen niet zwanger kunnen worden.

Commercieel draagmoederschap is in ons land verboden. Uit ideëel oogpunt mag het wel. Jaarlijks wijken naar schatting tien tot twintig Nederlandse stellen uit naar het buitenland om daar een vrouw te betalen die hun kind draagt en baart. Daar komen geregeld misstanden voor. In landen als India en Thailand zijn het bijna altijd arme vrouwen die zich aanbieden als draagmoeder. Veel van hen worden uitgebuit en een zwangerschap is, vooral voor draagmoeders, niet zonder gevaar. De kinderen die op deze manier geboren worden, hebben vaak geen idee wie de draagmoeder was en hoe ze precies ontstaan zijn. Vooral als daar een anonieme ei- of zaadceldonor bij betrokken is.

De Raad voor de Kinderbescherming bepleitte in Brandpunt daarom dat ouders, net als bij adoptie, een zogenaamde beginseltoestemming moeten hebben voor ze in het buitenland een kind bij een draagmoeder mogen krijgen. Ze zouden zich dan vooraf moeten melden bij de raad om gescreend en voorgelicht te worden.