De belangrijkste daarvan is dat overheidsinstanties geluidsopnamen moeten toestaan, tenzij ze „zwaarwegende redenen” hebben om te weigeren. Aan de andere kant vindt de ombudsman dat burgers die een gesprek willen opnemen dat wel vooraf duidelijk moeten maken.

Waarnemend ombudsman Frank van Dooren schrijft in zijn rapport dat overheidsdiensten zich een „open houding” moeten aanmeten. Geluidsopnamen toestaan hoort daar volgens hem bij, „ongeacht wat de reden ervan is”.

Gesprekken met ambtenaren kunnen grote gevolgen hebben. Daarom kan Van Dooren zich goed voorstellen dat burgers een opname willen hebben om nog eens rustig te kunnen terugluisteren naar de verstrekte informatie, de eigen inbreng of bijvoorbeeld de vertaling van een tolk.

Overheidsdiensten zien geluidsopnamen soms als problematisch en staan ze dan ook niet altijd toe. Jeugdzorg Nederland heeft bijvoorbeeld als uitgangspunt „ja, mits”, maar signaleert ook dat de privacy van hulpverleners in het geding kan komen als cliënten hun opnamen openbaar maken.

De Nationale ombudsman is een onafhankelijk instituut dat het gedrag van de overheid kritisch volgt en klachten van burgers onderzoekt. Bindende uitspraken kan de ombudsman niet doen, maar zijn adviezen wegen doorgaans wel zwaar.