De 82-jarige vrouw, die zelfstandig woonde en nooit om hulp vroeg, belde op 20 december met een alarmnummer met de mededeling dat ze klem zat onder de bank. Een aantal telefoontjes later kwam de melding terecht bij de verpleegkundige die de eerstverantwoordelijke hulpverleenster was voor de vrouw.

Een collega vertelde haar van het alarmtelefoontje en dat ze langs was geweest bij de cliënte, maar geen gehoor kreeg. De verpleegkundige zei tegen haar collega dat mevrouw waarschijnlijk bij haar pleegdochter was en dat ze de volgende dag wel even langs zou gaan. Dat heeft ze gedaan. Ze heeft ook een aantal keer gebeld, maar kreeg telkens geen gehoor.

Op verzoek van de familie, die in Noorwegen woont, is de politie een paar dagen later gaan kijken, Agenten vonden ze de vrouw op de grond, zwaar onderkoeld en met doorligplekken. Op 24 december overleed ze in het ziekenhuis.

In eerste aanleg heeft de tuchtrechter de verpleegkundige een waarschuwing gegeven, omdat ze geen goed dossier had bijgehouden. Maar de inspectie vindt dat niet voldoende. Die vindt dat de verpleegkundige na de alarmmelding niet adequaat heeft gehandeld en ook daarvoor tuchtrechterlijk gestraft moet worden.

Volgens de inspectie heeft de verpleegkundige haar collega ten onrechte gerustgesteld, zonder goed te hebben doorgevraagd en ze had ten minste contact op moeten nemen met de familie toen ze geen gehoor kreeg. Door de telefoon op te nemen hoewel ze vrij was en niet door te verwijzen, ligt de verantwoordelijkheid bij de verpleegkundige, vindt de IGZ.

De verpleegkundige was dinsdag niet aanwezig in de rechtbank, vanwege de grote impact die de zaak heeft op haar leven.

De tuchtrechter doet over ongeveer twee maanden uitspraak.