Aan het einde van het gesprek is hij zichtbaar ontroerd als hij vertelt over de vreugde van de ontmoeting met Christus. „Het is een verrukking, groter dan ik kan bevatten. Het gaat alles om Hem: Deo gloria.” Ds. Post zwijgt en dan hoeft er ook niets meer gezegd te worden.

Net daarvoor had hij gezegd dat het verlangen om bij Christus te zijn bij hem altijd latent aanwezig is. „Ik doe mijn werk met vreugde, maar als het erop aankomt is er maar één ding dat ik wens en verlang, en dat is om altijd met Christus te zijn. Meerdere keren heb ik iets van Zijn aanwezigheid ervaren, zowel thuis als op de preekstoel. Dat is een grote verrukking en dan wordt de preek één grote lofzang op Hem.”

Ds. Post weet van een radicale omkeer in zijn leven. Toen zijn moeder stierf had hij de Heere een gelofte gedaan dat hij Hem zou dienen als Hij het schrijnende verdriet zou wegnemen. Het tweede gebeurde, het eerste niet. Hij werkte toen, na het behalen van zijn mavodiploma, in de gehandicaptenzorg in Ermelo. „Een aantal jaren later greep de Heere me in mijn kraag en kwam de roeping tot het ambt. Het was zo vast dat 
alle bezwaren ervoor weken. Ik begon toen ik 23 jaar was aan het avondgymnasium en deed daarna de studie theologie. Hoewel ik zessen op mijn mavolijst had, kwam ik er goed doorheen. Daarvoor heeft de Heere gezorgd.”

De 33-jarige kandidaat werd in Ederveen beroepen, hoewel hij niet op de groslijst stond en Ederveen geen kandidaatsgemeente was. Hij begreep er niets van. „Waarom beroepen jullie mij?” vroeg hij. „Dat moet je maar aan de Heere vragen”, was het antwoord.

Ruimte

In Oldebroek zijn, naar het getuigenis van ds. Post, veel mensen tot geestelijke ruimte gekomen. „Ik heb er de gemeenschap der heiligen gesmaakt. Het gebeurde wel dat verschillende mensen achter elkaar tijdens een Bijbelkring een getuigenis gaven van het werk van God in hun leven. Tijdens de diensten zaten de kerkgangers met de Bijbel in de hand vol verlangen te luisteren. In de consistorie zongen we na afloop soms een psalm vanwege de volheid van ons gemoed. Toen God me naar Putten riep was dat heel moeilijk voor de gemeente van Oldebroek.”

Putten was een grote hervormde gemeente met zes predikantsplaatsen. „Het was een stabiele gemeente, waar de leden gevormd waren door een evenwichtige prediking. Bij de vorming van de Protestantse Kerk in Nederland in 2004 leidde mijn weg naar de Hersteld Hervormde Kerk, waarin ik met overtuiging sta. Ik ben blijven bidden voor andere kerken. Tijdens de jubileumdienst van zondag waren er ook vertegenwoordigers van de Protestantse Kerk uit plaatsen die ik eerder gediend heb.”

Het opvallendst aan de korte periode dat hij in Lunteren staat, vindt ds. Post het sterven van twee jonge kinderen. „Er ging een rijk getuigenis van het werk van de Heere in hun levens uit. Dat heeft de gemeente veel te zeggen gehad.”

De predikant relativeert zijn eigen werk. „Het gaat niet om mij maar om de voortgang van het Woord. Ik ben maar een schakeltje, een onnutte dienstknecht. Ik heb niets anders gedaan dan wat ik moest doen.”

Gehandicapten

De Lunterse predikant heeft een speciale band met (verstandelijk) gehandicapten. In Ederveen startte hij met clubwerk onder hen en begon hij met het beleggen van aangepaste kerkdiensten. Dat doet hij nog steeds, tijdens de gewone kerktijden. Ook laat hij hen meedoen met de gewone belijdenis. Toen hij een van hen vroeg waarom hij belijdenis deed, was het antwoord: „Omdat ik zo veel van de Heere Jezus houd.”

Ontroerd denkt hij terug aan de jubileumavond, toen drie gehandicapten voor hem zongen en hem een cadeau overhandigden en hij spontaan de armen om hen heen sloeg. „Je moet bij gehandicapten niet op een afstand blijven”, vindt hij.

Ds. Post is ervan overtuigd dat het Woord van God ook nu Zijn kracht doet. „Ik kan het hart van mensen niet veranderen, maar God kan het wel en Hij doet het ook. Ik heb het ervaren dat er wonderen gebeuren als je preekt vanuit de vastheid van Gods Woord. Dat Woord geeft zekerheid. Ik heb de zekerheid van het geloof zelf ervaren en weet dat die ook voor anderen te verkrijgen is. De vastheid ligt buiten ons, in Christus.”

Levensloop ds. Joh. Post

Johannes Post werd op 17 december 1955 in IJsselmuiden geboren. Hij werkte in Ermelo in de gehandicaptenzorg voordat hij in Utrecht theologie ging studeren.

In 1989 nam hij het beroep aan naar de hervormde gemeente van Ederveen. In 1994 vertrok ds. Post naar Oldebroek. In 2000 volgde Putten, waar hij koos voor de hersteld hervormde gemeente. In 2013 deed hij intrede in de hersteld hervormde gemeente van Lunteren.

Het echtpaar Post heeft zeven kinderen en vier kleinkinderen.

Zie ook:

Waken voor populaire draai aan preek – interview met ds. Joh. Post (Reformatorisch Dagblad, 27-03-2013)

Ds. Joh. Post doet intrede in Lunteren (Reformatorisch Dagblad, 07-02-2013)

Ds. Joh. Post neemt afscheid van Putten (Reformatorisch Dagblad, 22-01-2013)

Bevestiging en intrede ds. Joh. Post in Herv. gemeente Putten (De Waarheidsvriend, 09-11-2000)

Afscheid ds. Joh. Post van Oldebroek (De Waarheidsvriend, 26-10-2000)

Bevestiging en intrede ds. Joh. Post te Oldebroek (De Waarheidsvriend, 03-11-1994)

Afscheid ds. Joh. Post van Ederveen (De Waarheidsvriend, 06-10-1994)

Kand. Joh. Post bevestigd te Ederveen (De Waarheidsvriend, 02-11-1989)