Blijkbaar lukt het met ruim 500 man extra personeel om de luchthaven te laten werken als een geoliede machine. In zowel de aankomst- als vertrekhallen worden de passagiersstromen in goede banen geleid. Bij bijna geen enkele incheckbalie staat een rij en de slingerende looppaden die uit voorzorg zijn klaargezet kunnen worden afgestoken via de verkorte route.

De langste rij is te vinden voor incheckbalie 20. „Ja, de enige rij is echt onze rij”, zegt Dorris lachend tegen haar man Pim, die net achteraan in de ruim 6 meter lange slingerrij aansluit. Gelukkig is het stel ruim op tijd gekomen. Pas in de auto hoorden ze dat het de drukste dag van het jaar was. Maar de moed zakt Dorris nog niet in de schoenen. „Iedereen checkt tegenwoordig online in. We zullen wel moeten wachten.”

Wim en Willem staan met hun backpacks te popelen om het vliegtuig in te stappen. Toen de jongemannen ’s ochtends op het nieuws zagen dat het de drukste dag van het jaar zou zijn, zagen ze wel een beetje op tegen de rijen, maar het valt hen alles mee. Natuurlijk denken ze aan Malaysia Airlinesvlucht MH17, die vorige week boven Oekraïne uit de lucht werd geschoten. Maar Wim en Willem maken zich geen zorgen en hebben vooral veel zin om twee weken door IJsland te reizen.

Ook Claudia (26), die niet kan wachten om met een vriendin naar New York te vliegen, staat stil bij de ramp. Maar ze vindt het niet extra spannend om te vliegen. „Statistisch gezien is de kans heel klein dat er nu weer iets misgaat.”

Dat het land sinds een week intense rouw beleeft, lijkt onder de vakantiegangers bijna op de achtergrond geraakt. Bijna. Want even verderop voor vertrekhal 3 liggen nog altijd rijen verse en verlepte bloemen, witte kaarsen met Maria-afbeeldingen en een spandoek met de tekst ”God sluimert niet!” Reizigers lopen af en aan. Sommigen huilen.

Voor de bossen kleurige bloemen staat Sonja. Samen met haar gezin stapt ze ruim een week na de crash op vlucht MH19, de voormalige MH17. Sonja maakt zich geen zorgen, want de kans dat hun vliegtuig ook verongelukt, is niet groot. „Mijn man wilde graag langslopen. Ik niet zo, eigenlijk.” Toch lijken haar vochtige ogen te verraden dat ze is aangedaan door de overweldigende bloemenzee.

„Ik moest er gewoon even langs”, zegt Sonja’s man Hans. „Het is heel dubbel. Het was het eerste waar ik aan dacht toen ik vannacht wakker werd. Maar toch we mogen onze angst niet groter maken dan wat zij hebben meegemaakt.”