Woordvoerder Peter Lerner van het Israëlische leger: „De Palestijnen begrijpen dat elke keer als ze Israël willen treffen, ze Iron Dome tegenkomen. We zijn dus heel voorzichtig met de informatie die we geven. Maar ik ben elke keer weer blij als de Iron Dome een raket onderschept.”

Wat woordvoerders wel willen zeggen, is dat de Iron Dome in ruim 90 procent van de pogingen om vijandelijke raketten te onderscheppen succes boekt. Een radarsysteem signaleert de naderende raketten. Een computer berekent het traject dat de vijandelijke raket volgt en geeft een waarschuwing. Als een raket afkomt op onbewoond gebied, doet het raketschild niks. Tenslotte is ook aan de antiraket­raket een prijskaartje verbonden, al wil het leger niets zeggen over de kosten. Berichten in de media daarover lopen uiteen.

Van de circa 1150 raketten die Hamas en andere terreurgroepen vanuit de Gazastrook op Israël afvuurden, heeft de Iron Dome er ongeveer 200 onderschept. Lerner wilde niet zeggen hoeveel batterijen het leger in het land heeft opgesteld, maar hij gaf aan dat het er voldoende zijn om de staat te beschermen.

Hoe goed het verdedigings­mechanisme ook werkt, het is niet in staat om alle raketten tegen te houden. Het ”homefront command” –de legerafdeling die is belast met de bescherming van burgers– sommeert burgers dan ook dekking te zoeken bij luchtalarm. Wie kan dient zich naar schuilkelders of versterkte veilige kamers te begeven. Degenen die dat niet kunnen, moeten in het midden van een pand gaan staan.

Op de site van het ”homefront command” kunnen Israëliërs zien hoeveel seconden ze hebben om zich in veiligheid te stellen als er een raket wordt afgevuurd. In Ashkelon is dat bijvoorbeeld dertig seconden en in Tel Aviv en Jeruzalem negentig seconden. In de beschermende ruimtes dienen mensen tien minuten te wachten, maar velen beschouwen de luide knallen van de Iron Dome al als een soort ”sein veilig”.

Wie op straat loopt als de sirenes loeien, probeert een gebouw binnen te gaan. Wie zich in een open ruimte bevindt, dient op de grond te gaan liggen met de armen over het hoofd.