Een actueel onderwerp, zo zei ds. Vreugdenhil, predikant van de gereformeerde gemeente te Houten, wijzend op de recent in veel plaatsen op Walcheren –en daarbuiten– verspreide brochure: ”Ben ik wel uitverkoren?”, een brochure die zijns inziens „niet volledig Bijbels en ook niet gereformeerd is.” „Eigenlijk komt hier de arminiaan om de hoek kijken. Het blijft waar dat ongeloof eigen schuld is en geloof er alleen uit genade is. Hoewel de verhouding tussen goddelijke soevereiniteit en de verantwoordelijkheid van de mens moeilijk is, toch vormt dit begrippenpaar geen tegenstrijdigheid.”

De lezing, die gehouden werd in De Boekenmolen in Meliskerke, werd ingeleid door drs. I. A. Kole. Hij benadrukte dat de liefde uit God is en uitgaat naar verloren zondaren. „Daarom zond Hij zelfs Zijn eniggeboren Zoon. Ook in de Dordtse Leerregels klopt het hart van Gods liefde.”

Ds. Vreugdenhil schreef zijn boek over de Dordtse Leerregels vanwege het massaal wegzakken van de kennis van de Schrift en de gereformeerde traditie, zo zei hij. „Ouders en ambtsdragers bekruipt het angstige gevoel dat binnen een decennium bij de generatie van jongeren onder de twintig jaar de kernwaarheden van het gereformeerd belijden verdwenen zijn of niet meer als zodanig worden herkend en beleefd. Als we zien hoe de kennis van de Schrift en de gereformeerde traditie massaal aan het wegzakken is bij de volwassen generatie gemeenteleden, moeten we ons over het gebrek aan die kennis bij onze jongeren niet verbazen.”

De titel ”De lofzang van Dordt” (uitg. Groen, Heerenveen) drukt uit dat het belijdenisgeschrift een lofzang is op de genade van God, op Zijn eeuwige liefde, die Hij in Christus heeft geopenbaard. De verkiezing is geen muur maar een poort, geen hindernis maar een lofzang, aldus de predikant in zijn boek. Hij keert zich tegen degenen die de uitverkiezing al logisch redenerend vooropstellen en mensen daardoor in pastorale nood kunnen brengen. De uitverkiezing is volgens ds. Vreugdenhil geen grabbelton waar God willekeurig wat namen uithaalt, „een soort lot uit de loterij”, maar wordt pas ten diepste openbaar in Christus, als de spiegel van de verkiezing.

Verwerping

Er is ook een schaduwzijde van de verkiezing, aldus ds. Vreugdenhil: de verwerping. God laat echter niemand verloren gaan omdat deze van eeuwigheid af toch al door Hem verworpen is of dat Hij van eeuwigheid mensen heeft uitgezocht om naar de hel te sturen, zo verwoordt hij het in zijn boek. Er heerst volgens hem vaak een karikatuur als zouden mensen verworpen worden die zo graag bekeerd willen worden maar zichzelf als slachtoffers van de onveranderlijke wil van God zien. God laat geen arme, smekende bedelaars staan, zo benadrukt de predikant, wel zondaars die actief zijn in de zonde en in de vijandschap. Het volharden in eigen vijandschap en ongeloof loopt uiteindelijk uit op het oordeel van de verwerping.

Het middel waardoor God zondaren trekt is de prediking, aldus ds. Vreugdenhil. Bij het toepassen van de zaligheid begint God bij de roeping. „Zeker, God is ons al een eeuwigheid voor in de tegenkeus die Hij gemaakt heeft tegen de verkeerde keus van de mens in de zondeval. Maar in de orde des heils gaat het over de weg die God met een zondaar gaat als Hij hem trekt uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht. Op die weg komt de verkiezing niet het eerst aan de orde en wordt deze ook niet als eerste gekend in de beleving van het geloof. Dat gebeurt pas als het gaat over de vruchten van de verkiezing die je met een heilige blijdschap en vermaak in jezelf mag waarnemen.”

De predikant verwees naar de leeruitspraken van de Gereformeerde Gemeenten over het genadeverbond dat „onder de beheersing staat van de verkiezing.” „Dat klopt met betrekking tot het wezen van het verbond. In de bediening van het verbond functioneert echter het aanbod van genade en de menselijke verantwoordelijkheid. Meer spanning zal het opleveren als je de prediking zet onder de beheersing van de verkiezing. De verkiezing mag niet als een stolp over de prediking gezet worden.”

Nieuw hart

Tijdens de bijeenkomst ging de inleider in op de vraag hoe als opvoeders te voorkomen dat kinderen lamgeslagen worden door de leer van de uitverkiezing en hoe om te gaan met een uitdrukking als: „Vraag maar veel om een nieuw hart.” De verkiezing moet gepreekt worden, zei hij, „maar zowel verkiezing als de roeping en de verantwoordelijkheid. Niet alleen het appel en de uitnodiging, maar ook God Die het dóét. En daarin klopt het hart van de prediking. Dat mensen zalig kunnen worden omdat God het wil.”