De Dordtse journalist heeft zich samen met de historische vereniging Oud Dubbeldam en de winkeliersvereniging Dubbeldam ingezet voor de komst van het plaatsnaambord. Zaterdag zorgden de wethouders Van der Burgt, Sleeking en Reynvaan voor de onthulling van het bord, waarop in grote letters de naam Dubbel­dam is vermeld. Daaronder staat, in veel kleinere letters, ”gem. Dordrecht”.

In andere plaatsen is dat gebruikelijk, maar in Dordrecht werd dat nagelaten. „Toen Dordrecht in 1970 de zelfstandige gemeente Dubbeldam opslokte, kreeg het de status van wijk. Bij de oude gemeentegrens verschenen alleen borden waaruit bleek dat Dubbel­dam een wijk van Dordrecht was geworden. In andere steden werd vaak onder de naam van de oude plaats de nieuwe gemeentenaam gezet. Ook op kaarten bleef de plaats vaak zichtbaar na een gemeentelijke herindeling”, weet Berrevoets.

In Dubbeldam was dat niet het geval. Sterker nog: volgens de journalist werd in de jaren negentig van de vorige eeuw een suggestie in die richting afgewezen door het toenmalige gemeente­bestuur. „Men wilde die oude kwestie niet meer oprakelen.”

Toch bleef het bij veel Dubbel­dammers knagen dat hun geschiedenis niet erkend werd. En dat terwijl het dorp rond 1850 zo’n driekwart van het Eiland van Dordrecht besloeg en in die tijd veel groter was dan Dordrecht, dat wel veel meer inwoners telde. Het Centraal Station van Dordrecht lag zelfs ooit op Dubbel­dams grondgebied. Met steun van het Rijk en de provincie Zuid-Holland kreeg Dordrecht groen licht om van lieverlee Dubbeldamse gebieden te annexeren. In 1970 werd Dubbeldam helemaal opgeslokt.

Maar Dubbeldam heeft zijn identiteit nooit helemaal verloren, benadrukte Pel ’t Lam, voorzitter van de winkeliers­vereniging. „De mensen hier voelen zich in de eerste plaats Dubbeldammer, en pas daarna Dordtenaar. Dat wordt als ‘de stad’ gezien, terwijl Dubbeldam veel weg heeft van een dorp. De mensen hier kennen elkaar nog. De sfeer is gemoedelijk.” Als voorbeeld geeft hij aan hoe mensen met winkelwagentjes omgaan. „Het is in Dubbeldam niet nodig om een muntslot op de winkel­wagentjes te doen. Die worden altijd keurig teruggebracht”, aldus ’t Lam, die ook op een ander aspect van dat ‘dorpse’ karakter wijst. „We staan als winkeliers graag voor de mensen klaar. Zes dagen per week. Op zondag blijven we dicht. Dat is een dag om het wat rustiger aan te doen.”

De supermarkteigenaar, die sinds negentien jaar present is op het Damplein, was blij met het kombord. Gecombineerd met de Dubbeldamse vlag en het herdenkingsmonument voor de gevallenen in mei 1940 heeft Dubbeldam volgens hem een nieuw hart gekregen. „Dit is het centrum van de wijk, een ontmoetingsplek, hier komen de mensen elkaar tegen”, aldus de ondernemer, die zaterdag pleitte voor een ver­beterplan voor het Damplein en omgeving.

Wethouder Sleeking noemde het zaterdag „terecht” dat Dubbel­dam via het kombord eindelijk erkenning heeft gekregen, en prees initiatiefnemer Berrevoets voor zijn vasthoudendheid.

De journalist zag zijn kans schoon om door te pakken en noemde de plaatsing van het bord een mooi begin om samen plannen voor de toekomst te maken. Berrevoets pleitte voor het houden van een „rondetafelconferentie” met alle inwoners en partijen die Dubbeldam een warm hart toedragen. „Ik heb veel mensen gesproken met hart voor de Dubbel­damse samenleving. Er zijn zo veel positieve krachten die samen het dorp kunnen dragen.”

Overigens benadrukt de gemeente Dordrecht dat het kombord geen juridische, maar alleen een symbolische status heeft: Dubbeldam blijft gewoon een wijk van Dordrecht.