Tom gamede soms tussen de zes en de tien uur per dag. „Het heeft me verschillende banen gekost, omdat ik me iedere keer ziek meldde. Ik wilde dat spelletje uitspelen.” Gamen leverde hem steeds meer problemen op. „Ik was geïsoleerd. Ook raakte ik verslaafd aan drank en drugs.”

Tom is een van de mensen die bij hulporganisatie De Hoop in de achterliggende jaren zijn behandeld voor hun gameverslaving.

Die groep groeit. De NOS maakte een rondgang langs acht verslavingsklinieken en publiceerde daar gisteren de resultaten van. In 2011 behandelden de acht klinieken nog 256 gameverslaafden, terwijl het er vorig jaar 426 waren.

Bovendien worden de verslaafden steeds jonger –soms zijn ze 10 of 11 jaar– en is hun verslaving doorgaans erger. Meestal zijn het jongens, aldus een deskundige van verslavingskliniek Jellinek. Ze leven steeds meer in hun eigen digitale wereldje, de schoolprestaties gaan achteruit en er is vaak ruzie in het gezin. Gameverslaving kan ook fysieke gevolgen hebben, zoals obesitas, diarree of buikpijn. De behandeling van gameverslaving duurt een halfjaar tot negen maanden.

Volgens Jellinek raken steeds meer jongeren verslaafd doordat games makkelijk beschikbaar zijn via smartphones en tablets. Vooral spellen die met anderen gespeeld worden, zijn potentieel verslavend. Call of Duty, World of Warcraft, Civilization: het zijn voorbeelden van games waarbij sociale druk een rol speelt, waardoor een jongere soms doorspeelt als hij liever zou willen stoppen.

Dé handelwijze voor ouders, zeker bij nog jonge kinderen, is het afspreken van regels, die handhaven en er voortdurend met je kind over spreken. Dat zegt Frans Koopmans van De Hoop. „Je zult bijvoorbeeld als ouders bepaalde tijdslimieten moeten inbouwen. Dat gaat heel veel strijd kosten, want zo’n spelletje moet natuurlijk altijd net nog even afgemaakt worden. Maar waar ouders duidelijke regels stellen, zie je vaak positieve gevolgen.”

Belangrijk is daarnaast het aanbieden van alternatieve activiteiten, benadrukt Koopmans. „Stimuleer bijvoorbeeld dat een kind gaat sporten of buiten gaat spelen. Anders wordt het wel heel moeilijk.”

Waar ouders verder scherp op moeten letten, is het voorbeeld dat ze zelf geven. „Hoe ga je als ouder met je smartphone om? Dat vraagt om discipline en om keuzes.”

Wat kunnen ouders doen?

• Kijk naar de inhoudsbeschrijving van een game. Speel de spelletjes eerst zelf.

• Gebruik bij voorkeur een (spel)computer in de huis­kamer; zo heeft u meer zicht op wat ze spelen.

• Als kinderen vragen of ze mogen gamen, zeg dan niet automatisch ja of nee, maar vraag wat ze willen spelen. Kinderen leren hierdoor bewuster kiezen.

• Laat kinderen vertellen over hun gedachten en gevoelens bij spelletjes. Zo komt u erachter of ze niet te veel opgaan in het spel dat ze spelen.

• Let op bij games die online met anderen kunnen worden gespeeld. Wie zijn die andere spelers en welk contact hebben uw kinderen met hen?

www.gameadviesopmaat.nl voor een zelftest voor gameverslaving.