In een jaar tijd waren acht jonge Marokkaans-Nederlandse jongens als dader of slachtoffer betrokken bij extreem geweld. Kuitenbrouwer vindt dat de informatie over de betrokken jongeren versnipperd is over allerlei instanties, hetgeen gerichte aanpak frustreert. Ze is van mening dat het inschakelen van informele netwerken als familie, buren, sportverenigingen en moskeeën een beter beeld van de veelal jonge criminelen moet opleveren. Probleem daarbij is het taboe dat in de Marokkaanse gemeenschap op het onderwerp criminaliteit rust.

De mensen zijn ook bang van de jongeren. Maar als het normaal wordt erover te praten, is naar de politie stappen gemakkelijker, aldus Kuitenbrouwer. Overheden zijn niet alleen in staat om het probleem op te lossen. Maar stap nummer één, met name voor de politie, is „het afsluiten van de toegang tot wapens”. „Jongeren kunnen er erg gemakkelijk aan komen.”