Nederland was met een zware delegatie vertegenwoordigd op de winterspelen in Rusland. Niet alleen premier Rutte, maar ook de koning en koningin hebben dagenlang langs de lijn gestaan.

Schreeuwend moedigt het staatshoofd de Nederlandse schaatsers in Sotsji aan. Willem-Alexander gaat uit z’n dak als Nederland goud wint. De koning springt, host en juicht. Even later drinkt hij gemoedelijk een pilsje met Poetin, die het Holland House onverwacht met een gericht bezoek vereert.

Koning en vaderland hebben zich laten overrompelen door het verrassingsbezoek van de niet onomstreden wereldleider, reageren critici. Bovendien staat de Nederlandse regering, met haar kritische houding tegenover Rusland, in haar hemd.

In de media woedt een discussie over het optreden van Willem-Alexander. Historicus en Oranje­kenner Han van Bree heeft een „dubbel gevoel” bij zijn houding. „De koning gedraagt zich meer als supporter dan als staatshoofd. Terwijl hij de waardigheid van het ambt heeft hoog te houden. Daar past distantie tot het volk bij.”

Van Bree vraagt zich af of dit gedrag van de koning op de lange termijn verstandig is. „Het Koninklijk Huis moet de mythe van de monarchie hooghouden. Als de hoofdrolspelers daar al niet meer in lijken te geloven, wordt het ingewikkeld.”

De royaltywatcher noemt het „merkwaardig” dat Willem-Alexander als koning geen ander gedrag vertoont dan als kroonprins. „Hij wil dicht bij het volk staan. Als iedereen koning kan zijn, verliest het ambt zijn waardigheid. Het bijzondere wordt steeds minder bijzonder.”