D. zou met 32 andere gedetineerden vastzitten in een cel van 5 bij 6 meter. „Ze verblijven 24 uur per dag in die cel en worden dus nooit gelucht. Er is slechts één toilet voor al die gedetineerden (bestaande uit een gat in de grond)”, schrijft Seebregts aan minister Frans Timmermans. Hij wil dat de minister van Buitenlandse Zaken de Egyptische autoriteiten hierop aanspreekt.

D. zit vast in de beruchte Torah-gevangenis, waar bijvoorbeeld ook leden van de Moslimbroederschap worden vastgehouden. „Er zijn - uiteraard - geen bedden (dat zou nooit passen). Cliënt en de anderen slapen dan ook op de grond. De cel is daarbij zo overvol dat als cliënt op zijn ene zij ligt, hij zich niet op zijn andere zij kan draaien”, valt ook te lezen in de brief. Seebregts zegt dat de hygïene heel slecht is. Zo is er in de cel een kraantje en een emmer. „Daarmee kunnen de gevangenen zich proberen te wassen.”

Volgens de raadsman zijn deze omstandigheden in strijd met internationale verdragen die ook Egypte heeft ondertekend. „Het is dan ook van groot belang dat de Egyptische autoriteiten zich realiseren dat de Nederlandse autoriteiten de onderhavige rechtsgang nauwkeurig in de gaten houden.”

Egypte verdenkt D. van lidmaatschap van een niet nader omschreven terroristische organisatie, het trainen van personen en contacten met terroristen. De verdachte weerspreekt alle beschuldigingen. Zijn advocaat zegt dat in Egypte tegenstanders van het huidige regime zonder grond worden opgepakt en vastgezet.

D. werd in Somalië geboren, maar zijn ouders vluchtten begin jaren 90 naar Nederland, toen president Siad Barre de wijk moest nemen voor politieke tegenstanders. Zijn grootvader was zelf in de jaren 60 door een staatsgreep aan de macht gekomen. D. woonde ook in Groot-Britannië en dus in Egypte. Na zijn arrestatue ging hij in honger- en dorststaking, maar stopte daarmee omdat de ambassadeur hem opzocht. „Hij had toen het vertrouwen dat hij de zaak snel achter zich kon laten.”