De groep Nederlanders was sinds begin november in het westen van de Filipijnen. Ze doken er bij de koraalriffen, waar veel scheepswrakken uit de Tweede Wereldoorlog liggen. Na zo’n duiktocht besloten ze op een eiland te blijven vanwege de naderende tyfoon.

In de Inquirer zegt de Nederlander Miroslav Johannes Lavaleye daarover: „We besloten naar het dorp te gaan om de storm uit te zitten. Iedereen ging van boord, behalve een. Hij zei ‘nee nee, ik voel me hier prettiger, laat me alsjeblieft blijven’. Hij is nu dood door die beslissing. Het was zijn beslissing.”

Lavaleye beschrijft in de krant ook hoe de tyfoon raasde, terwijl hij en andere duikers zich schuilhielden in een hutje. „We dachten dat het onze laatste minuten waren. Het dak vloog eraf en de deur ging uit zichzelf open. We zeiden: ‘nog even en het is helemaal over, dan gaan we eraan’.” De wind luwde echter. Een dag later kwamen ze naar buiten. „We zagen de verwoesting. Er stond geen huis meer overeind, behalve dat van ons, omdat het nieuw was.”

De plaatselijke burgemeester had eerder in de Inquirer gezegd dat het bootje met de omgekomen Nederlander in de greep van de storm „als een papieren boot” was. In het gebied zijn behalve de Nederlander nog zeker tien doden gevallen. Volgens de burgemeester waren het voornamelijk lokale vissers.