Sommige media in het getroffen land maken al een vergelijking met de ongekende kracht van de tsunami die op 26 december 2004 verschillende gebieden rond de Indische Oceaan vernietigde. Inmiddels hebben vluchten boven het land uitgewezen dat het vernielende spoor dat de tyfoon trok, enorm is. Het ergste zijn de regio’s eraan toe waar de storm als eerste aanlandde.

Officieel hield de Filipijnse overheid het maandag nog op 255 doden, maar het Rode Kruis is bang dat het om duizenden slachtoffers zal gaan. Het blijft vooralsnog flink giswerk omdat de informatievoorziening uit de getroffen gebieden bijzonder moeizaam verloopt. Pas sinds maandag werken enkele mobiele netwerken soms weer. Andere communicatielijnen aldus Jagessar, zoals vaste telefoonverbindingen, werken nog geheel niet.

Het Rode Kruis had voor de tyfoon het land bereikte al op zo veel mogelijk plaatsen hulpposten ingericht, voorzien van hulpgoederen. Nu de omvang van de ramp zo groot blijkt, groeit de behoefte aan hulp snel. Voedsel, water en medicijnen staan bovenaan de lijst. De grotendeels ontwrichte infrastructuur belemmert het vervoer van spullen, meestal per vrachtwagen, aanzienlijk. „Veel wegen zijn gewoon verdwenen. Ik ken het voorbeeld van een motorrijder die 8 uur deed over een stuk weg van nog geen 25 kilometer lengte”, aldus de medewerkster van het Rode Kruis.

De medewerkers van de hulporganisaties draaien dagen van zowat 24 uur om de hulp te coördineren. Er staan veel spullen en vervoersmiddelen klaar, het wachten is echter vooral op goede verbindingen en gerestaureerde wegen in de richting van de ontredderde regio’s.