De nabestaanden „zijn en blijven met de huisarts van mening dat het bevel van de IGZ ten onrechte is gegeven”, schrijven zij in een verklaring. Wat zij erg bezwaarlijk vinden, is dat de IGZ weigert het verweer van de arts en zijn advocaat mee te nemen in de besluitvorming. Daarom maken zij dat zelf openbaar en hopen ze daarna met rust gelaten te worden.

In het verweer is onder meer te lezen dat Tromp niet de bedoeling had zijn patiënt, die hij al 21 jaar goed kende, te laten sterven. „Mijn cliënt ziet wel degelijk in dat hij onverstandig heeft gehandeld en zich heeft laten leiden door zijn primaire impuls om de patiënt zo snel mogelijk pijn- en benauwdheidsvrij te krijgen”, zo schrijft de advocaat.

Ook heeft de arts volgens zijn raadsman meerdere keren geprobeerd te overleggen met zijn coassistent, die met Tromp aanwezig was bij de patiënt. Zij had grote twijfels over het handelen van de huisarts, vooral over de grote doses morfine en een slaapmiddel die hij toediende. En daarom meldde ze haar bevindingen bij haar begeleider in het AMC, dat op zijn beurt de IGZ inschakelde.

„Mijn cliënt heeft met de coassistent direct na het overlijden in de auto zijn motivering voor zijn handelwijze getracht toe te lichten”, schrijft de advocaat. „Tevens heeft hij haar de volgende dag uitgenodigd om nader van gedachten te wisselen. De coassistent weigerde dit pertinent.”