Venlo betichtte het bedrijf uit Waalre ervan illegaal aanplakbiljetten voor handelsreclame in de gemeente op te hangen. Het bedrijf werd gesommeerd om de aanplakbiljetten te verwijderen. Zou dit niet binnen twee dagen gebeuren, dan zou de gemeente zelf de posters verwijderen op kosten van de wildplakker.

Van Dalen accepteerde dat niet en stapte naar de rechtbank in Roermond. Die stelde het bedrijf in het ongelijk, waarop Van Dalen in hoger beroep ging bij de Raad van State.

Het bedrijf voerde onder meer het recht op vrijheid van meningsuiting aan en verwees naar een eerdere uitspraak van de kantonrechter in Enschede. Die had beslist dat in de gemeente plakborden aanwezig moeten zijn voor de profilering van politieke partijen. Aangezien er in Venlo geen vrije plekken zijn om aanplakbiljetten op te hangen, was Van Dalen van mening dat wildplakken geoorloofd zou moeten zijn.

De Raad van State wees dat echter van de hand en maakte de principiële keuze dat vrijheid van meningsuiting voor politieke partijen van een andere orde is dan vrijheid van meningsuiting inzake handelsreclame.