Uit de verhalen blijkt Dijkema uit Bierum een „jonge, rustige boer” te zijn geweest, die „ambities had om hogerop te komen”. Zijn vader zou na zijn dood hebben gezegd dat hij had verwacht dat Dijkema wel ergens burgemeester zou worden. Maar zover kwam het dus niet. De 36-jarige Dijkema, van wie in de omgeving genoegzaam bekend was dat hij in het verzet zat, werd gearresteerd en in de nacht van 21 op 22 september doodgeschoten.

De daders zouden Bruins en een andere, inmiddels overleden man zijn geweest. In een Duits tv-programma vertelde Bruins zelf dat ze met het slachtoffer naar een fabriek reden en hem opdracht gaven „even te gaan pissen”. Daarna is Dijkema minstens 4 keer in rug en achterhoofd geschoten. Later zeiden ze dat hij op de vlucht was neergeschoten. Bruins ontkent dat hij zelf de trekker heeft overgehaald.

Over de dood van Dijkema werd niet veel gesproken, vertelt Veldman. „Er werd niet veel gecommuniceerd en bovendien was het allemaal geheim. De familie kreeg het advies om niet naar de begrafenis te gaan.” Veldmans moeder, een zus van het slachtoffer, kan er inmiddels nauwelijks nog over vertellen. „Zij wordt in januari 100”, aldus Veldman. „Ze is niet meer zo spraakzaam en haar geheugen laat haar in de steek.” Een andere zus van Dijkema is medeaanklager in het proces tegen Bruins. Zelf zal de vrouw niet naar de rechtbank in Hagen afreizen; ze laat zich door een advocaat vertegenwoordigen.

De zussen van de verzetsstrijder kijken verschillend tegen de rechtszaak aan. Voor Veldmans moeder is het allemaal niet meer zo actueel. „Moet je daar na zoveel jaar nog energie in steken?”, vraagt ze zich af, vertelt Veldman. Zijn tante vindt het juist goed dat Bruins op zijn 92ste nog voor de rechter komt. Zelf staat Veldman er ook zo in. Hoeveel straf Bruins uiteindelijk krijgt, maakt hem niet veel uit. „Maar ik hoop dat hij niet wordt vrijgesproken.” Maandag kan Veldman de vermoedelijke moordenaar van zijn oom in levenden lijve in de rechtbank zien.