De ingenieurs hebben hun zorgen gemeld aan de Tweede Kamer en aan Provinciale Staten van Zeeland. Ze zeggen dat er bij de oplevering van de Oosterscheldekering een kwart eeuw geleden een uitgebreid bestortingsprogramma voor de hellingen van ontgrondingskuilen was gemaakt. Die kuilen ontstaan door een veranderde, sterkere stroming. Het storten van onder meer staalslakken (hoogovenafval) moet voorkomen dat de hellingen van de kuilen te steil worden en daardoor bezwijken. Volgens de briefschrijvers is door het uitblijven van bestortingen de stabiliteit van de Noord-Bevelandse oever van de kering direct in gevaar geweest. „Men liep langs de rand van de afgrond.”

Nadat de deskundigen aan de bel hadden getrokken, heeft Rijkswaterstaat enkele noodbestortingen laten uitvoeren. Maar volgens ingenieur F. Spaargaren, een van de briefschrijvers, zijn de bestortingen daarna weer op een laag pitje komen te staan. „Wij vinden dat er voor de komende 25 jaar een structureel programma moet komen, om te voorkomen dat de stabiliteit van de Oosterscheldekering door erosie in het geding raakt.”

In een reactie benadrukt Rijkswaterstaat dat de Oosterscheldekering veilig is. „Rijkswaterstaat en Waterschap Scheldestromen controleren zeer regelmatig de staat van de dijken en dammen”, aldus een woordvoerder. „Rond de Oosterscheldekering liggen matten en blokken om het wegspoelen van zand te voorkomen. Aan de randen van die matten - op minimaal 600 meter van de Oosterscheldekering - ontstaan van nature zogenoemde ontgrondingsgeulen door sterke stromingen. Om te voorkomen dat deze ontgrondingsgeulen te diep worden, worden er bestortingen uitgevoerd.”

Verder laat Rijkswaterstaat weten dat er een aanbesteding is uitgeschreven voor extra onderhoudsbestortingen om ook voor de langere termijn de stabiliteit te waarborgen.