B. Vogel van verpleegkundigenorganisatie AVVV herkent de omschreven problemen. Volgens Vogel komt het bijvoorbeeld bij kankerpatiënten wel voor dat een specialist vindt dat de patiënt geen hoop ontnomen mag worden, terwijl een verpleegkundige het gevoel heeft dat de patiënt niet volledig geïnformeerd is. „Een arts is vaak maar heel even bij zo’n patiënt, terwijl verpleegkundigen continue met de patiënt te maken hebben. Je ziet vaak de vragen gedurende de dag opkomen."

In zo’n geval adviseert Vogel verpleegkundigen de patiënt te helpen bij het formuleren van de vragen die hij of zij de arts wil stellen. Strikt medische informatie hoort alleen door de behandelend arts of specialist gegeven te worden. Maar volgens het NIVEL–onderzoek lichten de meeste verpleegkundigen de informatie van de specialist dan zelf toe en verwijzen ze voor meer uitleg door naar de specialist.

Het NIVEL concludeert dat zorginstellingen en beroepsorganisaties meer schriftelijke afspraken moeten maken over het informeren van patiënten. Vogel stelt dat dit wel een goede methode is om het gesprek op gang te brengen, maar dat alles valt of staat bij de goede onderlinge verhoudingen op de werkvloer.