A. L. bedreigde het personeel met iets dat leek op een handgranaat, maar in werkelijkheid een ouderwets gewichtje was. Eind april pleegde L. in vijf dagen zes overvallen, telkens twee per dag.

De in Hoogvliet wonende L. sloeg toe bij tankstations in de directe omgeving, Hoogvliet, Spijkenisse, Rotterdam, Schiedam en Vlaardingen. Eén keer week hij uit naar een drogist in Hellevoetsluis. Alleen het haakje en een deel van het gewicht waren zichtbaar in zijn hand. Tijdens de overval bewoog hij zijn vingers over het lusje, waardoor het leek of hij met de granaat speelde.

Slechts enkele slachtoffers zagen dat L. tijdens zijn overvallen geen granaat maar het gewichtje bij zich had. Ze willigden desondanks zijn wensen in en gaven hem geld uit angst dat ze anders met het gewicht tegen hun hoofd zouden worden geslagen.

„Weinig mensen weten echt hoe een handgranaat er uitziet. L. wilde de illusie wekken dat het om een granaat ging en zeker als die bij een benzinestation ontploft, kan dat grote gevolgen hebben”, meende justitie.

Rechtbankvoorzitter S. van Klaveren wees L. erop dat zijn daden ernstige gevolgen hebben. Hij gaf aan dat er op de reeks overvallen toch al gauw minimaal negen jaar gevangenisstraf staat. Justitie eiste minder, wellicht vanwege het af en toe absurde verhaal. Zo mislukte een overval in Rhoon, toen de medewerkster achter de kassa L. te verstaan gaf dat hij even moest wachten omdat ze eerst andere klanten wilde helpen.

Waarom L. deze manier had uitgekozen om aan geld te komen, kon hij de rechtbank niet duidelijk maken. De Rotterdammer kwam tot zijn daden toen zijn ex-vriendin hem verliet en hij erachter kwam dat ze werkte op de tippelzone aan de Keileweg.

Uitspraak 17 november.