Dat zei Corrie Boogaard, maatschappelijk werkster en zorgconsulent bij de reformatorische gehandicapteninstelling Adul-
lam, zaterdag in Gouda in haar lezing voor Febe, een vereniging van werkers in de gezondheidszorg op gereformeerde grondslag. 
Boogaard sprak over ”Familieparticipatie, c.q. mantelzorg in de zorg: negeren of anticiperen?”

Mantelzorg kan niet worden genegeerd, stelde Boogaard. Deze informele zorg is belangrijk omdat de bekostiging van de zorg beheersbaar moet blijven zonder de kwaliteit geweld aan te doen.

Volgens Boogaard kan mantelzorg niet worden afgedwongen; de motivatie ervoor is belangrijk. „Barmhartigheid is het hart van de zorg”, aldus Boogaard, die daarbij verwees naar de geschiedenis van de barmhartige Samaritaan.

Verder wees ze erop dat een mantelzorger de hulpvrager in zijn context moet zien. „Iemand maakt deel uit van een sociaal verband.”

Over de huidige financieeleconomische crisis en de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO) kan worden geklaagd, maar deze bieden volgens de maatschappelijk werkster ook kansen. Identiteitsgebonden zorgverlening is weliswaar belangrijk, maar het is de vraag of de gereformeerde gezindte op het gebied van zorg niet te veel naar zich heeft toegetrokken. „Het gevaar bestaat dat we menen het allemaal goed voor elkaar te hebben. Naast gepaste trots past ons echter ook zelfkritiek.”

Volgens Boogaard kent mantelzorg ook moeilijkheden. De professionele zorg groeit steeds meer en is niet te vervangen, terwijl ook de complexe zorg toeneemt. Verder worden de mantelzorgers van de generaties 80- en 90-plussers zelf inmiddels ook zorgvragers.

Een andere hobbel is dat de huidige, jonge generatie mantelzorgers moet kiezen tussen werk, gezin en het verlenen van mantelzorg. Daarbij is de verhouding draagkracht en draaglast van groot belang. Boogaard pleitte ervoor mantelzorg op te nemen in een zogenoemd zorgleefplan.