Zo’n 3 kilometer per uur was gisteren de snelheid bij een test met de onderzeeër in een bassin van het maritieme onderzoeksinstituut Marin in Wageningen. „Maar deze keer richtten we ons op andere punten, zoals het stuurgedrag en de luchtafvoer. We moeten de stuurkabels en de vinnen nog wat bijstellen voor een beter resultaat, zo bleek”, zegt projectleider Gijs Bloemen.

Hij heeft vertrouwen in succes in Maryland. „Die laatste beetjes kunnen over een maand temidden van veertig teams net het verschil maken.”

De duikboot, 3 meter lang en met een doorsnede van 60 centimeter, wordt aangedreven door trapkracht. Bloemen: „De piloot ligt op 3 meter diepte in duikuitrusting op zijn buik in de onderzeeër. Al fietsend drijft hij de schroef achter op de boot aan, die hem vooruit stuwt.”

Het wereldsnelheidsrecord werd afgelopen zomer gevestigd door een Canadees team. Een topzwemmer haalt maximaal ongeveer 8 kilometer per uur. De International Submarine Races, die sinds 1989 worden gehouden, zijn bedoeld om de onderwatertechnologie bij studenten te promoten.

Tijdens de snelheids- en de slalomrace worden door menskracht aangedreven onderzeeërs getest op stabiliteit, aandrijving en hydrodynamica. Het internationale evenement heeft dit jaar voor de twaalfde keer plaats in het Naval Surface Warfare Center van de Amerikaanse marine.

Studenten van de Delftse universiteit namen in 2005 ook deel aan de races, ze wonnen toen het algemeen klassement. Hun eenpersoonsduikboot was rond. Jasper de Wilde, student luchtvaart- en ruimtevaarttechniek, gisteren in Wageningen de piloot van de onderzeeër: „Nu hebben we een ovaler model gebouwd, waardoor de romp minder weerstand oplevert. Bovendien heeft deze duikboot 20 procent minder volume. Dat is een grote verbetering. Bij onderzeeërs bepaalt het gewicht de waterverplaatsing. Als je het volume kleiner houdt, kun je dus sneller varen.”

De grote troef van de TU’ers is de speciale schroef van de onderzeeër, „die een stuk efficiënter is dan de borstcrawlbeweging.” Ze kregen bij het ontwerp ervan hulp van Marinonderzoeker Jan Holtrop, een grootheid in de maritieme techniek. „Dat we ons ontwerp kunnen testen in een bassin van Marin draagt ook bij aan de voorbereiding. Andere teams hebben zoiets niet tot hun beschikking”, aldus Bloemen.

Het Delftse project is volgens de leider vooral waardevol voor de tien betrokken studenten. „Ze leren inzien dat ontwerpen meer is dan technisch tekenen. Nu ze hun ontwerp zelf bouwen, ontdekken ze dat wat ze hebben uitgedacht in de praktijk soms toch weer anders werkt of beter kan. Het leuke van dit project is dat ze met de gebouwde onderzeeër de strijd aan kunnen gaan met andere teams.”