Vijf vragen aan Charlotte Kruydenberg, voorzitter van het KNMG Studentenplatform.

Welke ongewenste seksuele intimiteiten worden het vaakst gemeld?

„Het zijn vooral de patiënten en in mindere mate artsen die zich schuldig maken aan ongewenste opmerkingen over uiterlijk, lichamelijk contact of seksueel getinte opmerkingen. Een goed voorbeeld is een chirurg die tegen zijn coassistent, die bij een patiënt een urinekatheter inbrengt, zei: ‘Je mag die van mij ook wel eens vasthouden’.”

Dezelfde enquête toonde in 2006 ongeveer hetzelfde beeld. Waarom is er niks veranderd?

„Er zijn wel stappen gezet, maar die hebben weinig verschil opgeleverd. Zo is er vorig jaar een meldpunt opgericht door de Vereniging van Nederlandse Vrouwelijke Artsen (VNVA), maar dat wordt slecht gevonden.”

Slechts 7 procent van de coassistenten doet na een incident melding ervan. Waarom zo weinig?

„Coassistenten doen niet snel een melding omdat ze denken dat ze zo hun carrière kunnen beschadigen. Je kunt anoniem incidenten melden, maar desondanks kan er schaamte optreden of willen ze geen namen bekendmaken. Ik denk niet dat er sprake is van een angstcultuur.”

Wat moet er veranderen?

„Ten eerste moet het probleem beter bespreekbaar worden onder artsen en ander medisch personeel. Daarnaast moeten opleidingen moeten er meer aandacht besteden en communicatie-onderwijs, zoals Nijmegen al gebeurt. En als laatste moeten studenten incidenten melden, anders weten we het niet.”

Zijn het niet de witte outfits van de coassistenten?

„Nee, die witte jassen zijn heel groot en lomp. Daar kan het niet aan liggen.”