Zaterdagmiddag, 14.00 uur. Achter het centraal station van Amsterdam zal een demonstratie beginnen van het actiecomité Stop Martijn. Martijn is de belangenvereniging van pedofielen. Doel van de demo is het aan de kaak stellen van „de doofpotpolitiek van de Nederlandse overheid.”

Stop Martijn, gesteund door de Nieuwe Nationale Partij en NieuwRechts, verwijt de regering dat zij slap optreedt tegen „seks met kinderen.” De eisen van het comité liegen er niet om: chemische castratie na veroordeling wegens pedofilie en de doodstraf na meervoudige kinderverkrachting.

Twee bussen met rechtse demonstranten -één uit Rotterdam, één uit Utrecht- rijden de hoofdstad binnen. Ze zetten geen koers naar het centraal station, maar naar Sloterdijk. De reden: achter het station staan tegendemonstranten, leden van de Anti Fascistische Actie Amsterdam, de bussen op te wachten. Ze zoeken bewust de confrontatie. Burgemeester Cohen laat weten dat hij de veiligheid van de Stop Martijn-groep niet kan garanderen, dus worden de bussen onder politiebegeleiding de stad uitgedirigeerd.

Een klein aantal extreem rechtse demonstranten belandt toch op het station en raakt slaags met de linkse tegenpartij. De ME -nadrukkelijk aanwezig- grijpt hardhandig in. Traangas houdt de groepen uit elkaar. Een harde links radicale kern trekt vervolgens het stadsdeel Westerpark in, achtervolgd door de ME te voet, te paard en in de bus.

Terwijl de groep -velen van top tot teen in het zwart en behangen met piercings- oprukt richting binnenstad maakt een ME’er uitgebreid video-opnames vanuit zijn bus. Een jonge demonstrant -nauwelijks 15- laat zich bewust filmen, terwijl hij uitdagend zijn middelvinger opsteekt.

Als de groep bij een smal bruggetje arriveert, waar de ME-bus niet overheen kan, klinkt het honend: „Loosers, loosers.” De demonstranten vergissen zich. Terwijl ze het water oversteken, verschijnt aan de andere kant de volgende blauwe bus.

Op het Haarlemmerplein grijpt de ME onverwacht in. Ter hoogte van garage Kroon wordt de groep demonstranten tegen de muur gedrukt. ME’ers prikken met hun wapenstok venijnig om zich heen. Scanderend ”handen af, handen af” duiken de demonstranten in elkaar. Een voor een worden ze uit de groep geplukt, apart gezet en gefouilleerd. Wie zich verzet, wordt eruit gesleurd. Het parkeerbordje tegen de muur -wegsleepregeling- gaat vanmiddag op bijzondere wijze in vervulling.

Na de eerste schrik begint een demonstrant een verklaring voor te lezen. Nee, zijn groep is geen pedofielenclub. Van Martijn moeten ze niets hebben, maar van extreem rechts nog minder. Daarom zijn ze hier. „Wij zien het openlijk demonstreren van extreem rechts als een directe bedreiging.”

In een pamflet laten de antifascisten weten dat de initiatiefnemers van Stop Martijn, Michiel Smit en Florens van der Kooi, niet deugen. Smit is raadslid voor NieuwRechts in Rotterdam en „onlangs veroordeeld voor openlijke geweldpleging.” Van der Kooi leidt de Nieuwe Nationale Partij en „die club is voortgekomen uit de verboden CP’86.”

Het fouilleren gaat door. Een meisje wordt tegen de muur gedrukt. „Ik zei toch al dat het met mij lang zou gaan duren; ik heb heel veel troep bij me.” Ze vloekt.

Tegen drieën kraakt de geluidswagen van de ME. „De groep die zou demonstreren, is de stad uit. Actievoeren heeft geen zin meer.” Een ME’er stoot zijn collega aan: „Zie je die gozer daar met die oorringen? Die ben ik al vijf keer tegengekomen bij de ontruiming van kraakpanden.”

Later op de middag meldt Michiel Smit zich telefonisch. „We hebben toch gedemonsteerd. In Den Haag; op het Binnenhof.” Smit is woedend op burgemeester Cohen. „Hij had ons een vergunning gegeven, we zijn akkoord gegaan met een alternatieve marsroute, we zijn allemaal met de bus gekomen om de veiligheid te vergroten, en toch heeft hij ons de stad uitgezet.”

Amsterdam is nog niet van Stop Martijn af, laat Smit dreigend weten. „We komen terug met meer mensen. En Cohen krijgt de rekening toegestuurd: 1000 euro voor de huur van twee bussen.”

Toch is Smit tevreden. „We hebben landelijk de aandacht gekregen voor onze actie tegen pedofilie, we hebben uiteindelijk toch gedemonstreerd, en niet wij, maar onze tegendemonstranten zijn slaags geraakt met de ME. Drie keer succes voor ons.”