Het 4,5 meter brede schilderij werd buitenom naar het hoofdgebouw gebracht. Alles is goed gegaan, meldde een woordvoerder van het museum. De verhuizing duurde alleen iets langer dan gepland.

Het Rijksmuseum wilde er van tevoren geen ruchtbaarheid aan geven om ongewenste pottenkijkers te weren. Niettemin waren er enkele tientallen mensen aanwezig om het spektakel te aanschouwen. Tijdens de verhuizing waren strenge veiligheidsmaatregelen getroffen. De politie had de wijde omgeving van het museum afgezet en vele agenten liepen rond om de boel in de gaten te houden.

De ingewikkelde operatie begon in alle vroegte, toen museummedewerkers de Nachtwacht uit de lijst haalden en in een houten frame plaatsten. Om het frame was een beschermhoes aangebracht met sensoren die de temperatuur, de luchtvochtigheid en schokken in de gaten hielden. Het omhulsel bestond uit een stalen frame van 300 kilo, een isolatielaag van speciaal schuim en een beschermdeken.

Vervolgens werd het 170 kilo zware schilderij naar buiten gebracht en op een speciaal versterkte wagen geplaatst. Zo’n tien mannen duwden de kar met een snelheid van 18 meter per minuut naar het hoofdgebouw. Daar werd het kunstwerk omhoog getakeld.

De Nachtwacht werd in december 2003 van zijn plaats gelicht voor de grootscheepse renovatie van het Rijksmuseum. Het doek was de afgelopen 9 jaar in de Philipsvleugel te zien.

Slechts twee keer eerder verliet de Nachtwacht het museum. In 1898 hing het schilderij in het Stedelijk Museum in Amsterdam voor een Rembrandttentoonstelling. Tijdens de Tweede Wereldoorlog lag het doek opgerold 35 meter onder de grond in de Sint Pietersberg bij Maastricht.