Volgens meester Beekman zijn de kinderen wel wat onder de indruk van de burgemeester. „Anders komen ze nooit zo rustig binnen.” Nadat alle broodtrommels op tafel staan en er gebeden is, neemt de burgemeester voor in de klas plaats.

„Kennen jullie ”Het grote boek van Madelief” van Guus Kuijer? Daar lees ik een aantal verhalen uit voor. We beginnen met ”Meester Cowboy”.” De kinderen luisteren stil naar het verhaal over Madelief die voor het eerst in een nieuwe klas komt. „Alle mensen, wat een gekrijs”, mompelt de meester 
in het boek. „Heb je ook 
zo’n hekel aan kinderen?” „Ikke?” vraagt Madelief verschrikt. „Jij niet zeker hè”, bromt hij. „Ik wel hoor. Allemaal apen en konijnen.”

Al kauwend luisteren de kinderen ingespannen naar het verhaal. Soms met een ingehouden lach. Ook ”Een keurige meneer” wekt soms de lachlust. „Wat een stilte”, bromt de meester. „Ik word er tureluurs van. We gaan keet trappen. Kom eens bij me Peter.” Peter moet een keel opzetten op bevel van de meester en de hele klas. Als de hele klas giert van het lachen komt er een keurige meneer binnen, de inspecteur. „Wat was dat voor wilde voorstelling?” fluistert de inspecteur. „Eh”, fluistert de meester terug, „wij doorbraken de stilte.”

Als er twee verhalen voorgelezen zijn, pauzeert de burgemeester even. „Nog één verhaal…” „Nee, alle verhalen”, roepen de kinderen. „Ja, maar dan blijft er geen tijd meer over voor rekenen en taal.” „Dat kunnen we al”, antwoorden de kinderen. „O ja? Hoe schrijf je dan ”burgemeester”?” „Met hoofdletters”, antwoordt er één gevat.

Na het derde verhaal volgen nog een vierde en een vijfde. „De kinderen houden hun adem in als Madelief de knorrige meester een briefje geeft: „Heb u slecht geslapen?” Hoe reageert de meester? De spanning ontlaadt zich als Madelief met bonzend hart het briefje van de meester leest. „Goed geslapen, alleen een beetje kort. Over een uurtje ben ik weer gewoon.”

De bel maakt om halfnegen ruw een einde aan het ontbijt. Het echte werk wacht weer.

De Comrieschool doet dit jaar voor het eerst mee met het Nationale Voorleesontbijt, dat dit jaar voor de tiende keer wordt gehouden. Directeur Poortvliet denkt niet dat de school jaarlijks gaat meedoen. „We besteden elk jaar op een andere manier aandacht aan voorlezen.” De kosten bleven laag. „Kinderen hebben zelf hun brood mee genomen en drinken en fruit zijn gesponsord door de supermarkt.”

De burgemeester vond het mooi om mee te doen aan het voorleesontbijt. „Ik lees graag mijn twee kleinkinderen voor. Dat is gezonder voor hen dan computeren.”