Volgens Plasman is op de videobeelden van de overval te zien dat de overvallers al heel snel weg wilden. Stratmann was niet van plan zomaar toe te geven aan de jonge mannen die hem van zijn goud wilden beroven en dat liet hij merken. Ziya liep naar de deur, maar die was op slot. Sandro liep naar achteren, waar de werkruimte en toegang tot de bovenwoning waren, volgens de advocaat op zoek naar een andere uitgang.

De schoten die de 47-jarige Stratmann het leven kostten, zijn gelost door Sandro G., zo heeft hij verteld. Maar eigenlijk heeft hij niet eens echt de beslissing genomen om de trekker over te halen, aldus Plasman. „Dat gebeurde in een reflex, in een afwerende beweging.” G. zou zo hebben gereageerd op een dosis pepperspray die Stratmann in zijn richting spoot. Er is niet geschoten om buit los te krijgen of om te kunnen vluchten, zei de advocaat.

Toen de winkeldeur uiteindelijk openging, was Ziya als eerste buiten. „Hij wilde weg, hij heeft niet deelgenomen aan het schieten en hij heeft zich dus op het laatste, cruciale moment gedistantieerd van Sandro”, zei advocaat Spong. Dat het OM hem ziet als medepleger van doodslag, vindt Spong onterecht. „Ziya heeft niet geschoten, hij heeft niets te maken gehad met het verkrijgen van wapens en hij kon er niets aan doen dat Sandro ging schieten.”

De visie van het OM vindt Spong te simpel: samen uit, samen thuis en daarom moet Ziya bloeden voor het schieten van Sandro. „Medeplegen moet meer zijn dan samen ergens naar binnen stormen en een wapen trekken.”

In de eis komt volgens Plasman niet tot uiting dat Sandro G. nog maar net 20 is, 19 op het moment van de overval. „Er is op uitermate kinderlijke wijze tegen deze overval aangekeken. Het kan best zijn dat er in feite een groot kind tegenover u zit”, hield hij de rechtbank voor.

De uitspraak is op 7 februari.