Dat heeft W. Manuhutu, directeur van het Moluks Historisch Museum, vrijdag in Arnhem gezegd. In het Nederlands Openluchtmuseum in die stad opende staatssecretaris M. van der Laan van Cultuur een Molukse barak die in de jaren vijftig en zestig in Lage Mierde is gebruikt als woonoord voor Molukse gezinnen.

Al in 1959 verscheen een overheidsrapport waarin de toenmalige commissie–Verwey–Jonker vaststelde dat onderwijs en werk sleutelfactoren zouden zijn voor een succesvolle integratie van de Molukkers, die toen nog Ambonezen werden genoemd. De regering had de Molukkers tot dat moment gesoleerd van Nederlanders, omdat hun verblijf slechts tijdelijk zou zijn. De commissie waarschuwde toen al dat integratie veel tijd zou gaan vergen. Het Molukkersbeleid kwam eind jaren zestig terug als algemeen minderhedenbeleid.

Nu wonen in Nederland ongeveer 50.000 Molukse mensen. De gemeenschap bestaat uit vier generaties, die volgens Manuhutu in toenemende mate integreren. Maar de jongste generaties hebben nog steeds sterke banden met het land van hun grootouders. Zelfs is uit onderzoek gebleken dat de derde generatie Molukkers zich minder aansluit bij de Nederlandse samenleving dan hun ouders en grootouders.

„Ook dat kan indicatief zijn voor ontwikkelingen bij andere groepen allochtonen die later naar Nederland zijn gekomen. De regering moet die signalen serieus nemen", aldus Manuhutu.

Van der Laan noemde het in Arnhem belangrijk dat Nederlandse musea meer aandacht gaan besteden aan de multiculturele samenleving en het koloniale verleden. „Dat toont respect voor elkaars cultuur. Nederland is niet alleen het land van polders en molens, maar ook dat van gastarbeiders, kolonialen en Molukkers. Het laten zien van die kant van de geschiedenis is de manier om tot een levendig gesprek tussen culturen te komen", aldus de bewindsvrouw.