De Koerdische Arbeiderspartij PKK is in 1978 opgericht door de student politieke wetenschappen Abdullah Öcalan. Het hoofddoel van de aanvankelijk op de marxistisch-leninistische leer geschoeide organisatie is de creatie van een Koerdische staat. Koerdistan zou moeten bestaan uit delen van het zuidoosten van Turkije, het noordoosten van Irak, het noordoosten van Syrië en het noordwesten van Iran.

Midden jaren 90 gaf de beweging de eis voor onafhankelijkheid op. Tegenwoordig pleit de PKK voor autonomie en meer culturele rechten voor de 15 miljoen Koerden in Zuidoost-Turkije. De Europese Unie, de Verenigde Staten, Turkije, de NAVO en tal van andere staten en instanties beschouwen de PKK als een terroristische organisatie. Sinds 2007 is de organisatie ook in Nederland verboden.

In 1984 begon de PKK de gewapende opstand tegen Turkije, het land waar de meeste Koerden wonen. Naast een guerrillaoorlog tegen het leger voerden ze onder meer zelfmoordaanslagen uit en ontvoerden ze buitenlandse toeristen. Ook zouden Koerden in het buitenland worden afgeperst. De gewapende strijd van de PKK heeft sinds het begin ongeveer 40.000 en 45.000 levens geëist.

Eind jaren 90 kreeg het Turkse leger in de strijd met de PKK de overhand. Het grootste succes boekten de Turken in 1999 toen ze erin slaagden PKK-leider Abdullah Öcalan gevangen te nemen. De Nederlandse Britta Böhler was enige tijd zijn advocate.

Öcalan werd tot de doodstraf veroordeeld, maar Turkije zette die straf in 2002 om in levenslang. De behandeling van Öcalan in de Turkse gevangenis was onlangs nog een van de redenen voor een hongerstaking van 67 dagen door 700 Koerdische gevangenen.

De PKK heeft enkele malen bestanden afgekondigd. De strijd tussen de Koerdische rebellen en het Turkse leger is sinds vorig jaar echter opgelaaid, na een relatief rustige periode. Dit jaar zijn al honderden rebellen en vele tientallen Turkse militairen omgekomen. In Turkije en in het noorden van Irak zijn nog altijd duizenden PKK-strijders actief.